De Psalmen des Propheeten Davids, in't Hebreeuz genaamd het lof-bouk: bij den propheet verdeeld in vijf bouken

Nu naar den oorspronkelicken text van woorde te woorde vertaald, ende in nederduijtzen rijme gesteld op de gewoonelicke wijsen, gelijk men die in de gereformeerde kerken singt

De L X I I I. Psalm.

3.

2 O God, [mijn God], mijn God sijt gij,
ik sall dij smorgens souken [Heere],
na dij

[p. 136]

dorst mijne siele seere,
mijn vleesz verlangt ook seer na dij:
op drooge dorstige landouwen.
3 So sag ik dij in 't heijligdomm,
om dijne sterkte [daar allom]
en' dijne heerlickheijd t'aanschouwen.

4 Want beter dan het leven is
mij dijne gunste [van daar boven];
mijn' lippen sullen dij [noch] loven
⁺5 'Ksall dij mijn leefdaag' seeg'nen wisz;
'ksall mijne handen [hier op aerden]
opheffen [Heer] in dijnen naam.
6 Gelijk als merg, en' vett [te saam]
sall mijne siel' versadigd werden:

Mijn mond sall met lof-lippen blij
lof-juijchen. 7 Ja ook [overnachtig]
dijns op mijn leger sijn gedachtig
[en'] peijnsen wacker sijnd', op dij
8 Gij sijt mijn' hulpe toch gebleven:
'ksall onder dijner vlueg'len scheem'
[lof-]singen [Heer] met vruegden stemm'.
Dij [dij] sall mijne siel aankleven:

+ P. 3 ½

[p. 137]

 

dijn rechterhand stutt mij [alleen]

 

10 Maar dees', die om siele vroeten

 

om die te woesten: dese moeten

 

tot in des aerdrijks afgrond tre'en:

 

11 Sij sullen maken datse vallen

 

recht door de scherpte van het swaerd"

 

den voszen sullen sij op aerd

 

ten deele worden [all' met allen].

 

 

 

12 Doch sall de koning overblij

 

in Gode sijn, dien sall men loven

 

die bij hem sweert; mits [van daar boven]

 

de luegen-mond gesloten sij.