De Psalmen des Propheeten Davids, in't Hebreeuz genaamd het lof-bouk: bij den propheet verdeeld in vijf bouken

Nu naar den oorspronkelicken text van woorde te woorde vertaald, ende in nederduijtzen rijme gesteld op de gewoonelicke wijsen, gelijk men die in de gereformeerde kerken singt

De X X X V I I I Psalm.

5.

2 STraff mij niet in dijnen toren [naar behooren]
Heer, dat gij mij niet kastij'
in vervolgentheijd ontvonken.
3 Want gesonken
sijn dijn' pijlen diep in mij.

Dijne hand daalt [nu al weder]

op mij neder.

4 Ganz mijn vleesz is ongesond
mits dijn'' toorn: ¹ 'tgebeent' heeft mede

‡ rust noch' ‡ vrede

dat ten opsicht mijner sond'.

5 Want mijn' ongerechtigheden

sijn getreden

boven mijnen kopp voorwaar;
ja sij sijn mij boven mogen

[opgetogen],

als een lastig pack, te swaar.

6 Stinckend' sijn mijn' etterbuijlen ⁺

voll van vuijlen;

dat om mijner dwaasheijd will'.
7 Kromm en' stomm ben ik geslonken,

ne'er gesonken

1 mijn.

+ 1 P 6

[p. 84]

 

met een all te groot verschill:

 

 

 

Heel den dag gaa ik daar henen

 

[kuchen, stenen,]

 

[siende] swart [van treurenisz].

 

8 Want voll vuijls sijn mijne dermen

 

mits [och ermen]

 

niet heels in mijn vleesz en is.

 

 

 

9 Macht'loos ben ik [ne'er gesmeten]

 

ganz versleten:

 

[ja] ik' brull so klopt mij 'thert:

 

10 All mijn wenz [komt] voor dij [vluchten];

 

mits mijn suchten

 

dij, Heer, niet verborgen werd.

 

 

 

11 'Therte sweeft mij ginz en' weder,

 

[op en' neder]

 

mijne kragt begeeft mij [Heer]:

 

selfs ook mijner oogen klaarheijd,

 

in der waarheijd

 

sij en sijn bij mij niet meer.

 

 

 

12 'Ksie mijn' vrunden ende magen

 

van mijn' plagen

 

heel besijdewars af-staan;

 

en' mijn' naasten verre sweven.

 

⁺

 

13 Die mijn leven

 

sonken, leggen lagen aan,

 

 

 

So dat die mijn quaad besteken

 

qualick spreken:

 

staag versinnens' overmoed.

 

14 Maar 'ken hoor als een [doof-domme],

 

als een stomme

+ 2 P 6

[p. 85]

 

die den mond niet open doet.

 

 

 

15 'Kben als een die [doof geboren]

 

niet kan hooren;

 

in wiens mond geen we'erspraak' [is].

 

16 Gij Heer, want ik op dij wachte,

 

sult [mijn' klagte]

 

Heer mijn God verhooren [wisz].

 

 

 

17 Want ik sprak dat geen' van alle

 

bij gevalle

 

mijnent halven sich verblij;

 

als mijn' voeten struijk'len wouden,

 

sij dan souden

 

trotzig worden over mij.

 

 

 

18 Want ik staa gered tot hinken

 

['ksie de linken]

 

mijner smart' staag voor mij staan.

 

19 Als ik mijne misdaad konde,

 

om mijn' sonde

 

ben ik kommerlick belaa'n.

 

 

 

20 Ja [selfs] mijne wederstrijders

 

worden [wijders]

 

levendig gesterkt [o Heer]:

 

ende die mij t'onrecht haten

 

die gelaten

 

noch veel meerder ende meer.

 

 

 

21 Die mij quaad voor goed vergelden

 

[die mij schelden]

 

sijn mij tegenstrijdig [siet],

 

overmits ik na het goede

 

vlijtig spoede.

 

22 Heere en verlaat mij niet,

[p. 86]

 

O mijn God wilt van gelijken

 

toch niet wijken

 

[wijkt] van mij [niet] all te wijd.

 

23 Wilt tot mijner hulp' haast keeren;

 

Heer [der heeren,]

 

[gij die] mijn verlosser [sijt].