Proza-bewerkingen van het leven van Alexander den Groote in het Middelnederlandsch
(1898)–S.S. Hoogstra– Auteursrecht onbekend
Regelnummers proza verbergen
| |
Hoe Alexander onss heren naem aenbede(n).
| |
[pagina 77]
| |
11ende dede den biscop eere. Dit hadde den princen van sinen 12heer alte groet wonder, ende sy waenden, dat des conincs herte 13Ga naar margenoot+ bedwelmt hadde geweest. Mer Percemeus, die sijn sonderlingeGa naar voetnoot13 14vrient was, vragede hem, wairby dat hy der Joden 15pape aenghebeedt hadde. Ende die coninc antwoirde ende seide: 16‘Ic aenbede den pape niet, mer ic aenbede Gode, dies dienst 17dat hy doet. Want doe ic was in Licia in Macedonenlant, so 18sach ic in droeme Got in alsulken abijt. Ende doe ic peynsede 19ofte ic Asiam soude mogen winnen, so hiet hy my dat icsGa naar voetnoot19. 20geloven soude, want hy soude mijn heer geleiden ende leveren 21my dat rijck van Persen. Want nu eerst sach ic in desen pape 22sijn gelikenisse. Ende ic hebbe vasten gelove, dat my gescien 23sal, dat hy my geloeft heeft. Hierom aenbede(n) ic Gode ende 24dede den man eere.’ Doe dede Alexander sijn heere afterwaertaant.Ga naar voetnoot24. 25trecken ende voir mit luttel lude in Jherusalem, ende hy dede 26Gode offerhande in den tempel, also hem Yadus, den prince 27van den papen, wijsde ende hiete. Ende doe brachten sy voir 28den coninc Danyels boeck ende toendent hem, datter in gescrevenGa naar voetnoot28. 29was, hoe dat een Griex coninc die macht van Persen 30tonder doen soude. Ende Alexander wart hierom harde blide, | |
[pagina 78]
| |
31want hy hoepte, dat dit van hem voirseit ware. Ende des anderen 32dages dede hy tvolc vergaderen ende hiet hem eyschen, wat 33sy wilden, ende om haer verzoeck so oerloefde hy hem, dat 34die Joden alle die werrelt dore, wair sy waren, haer wet houden 35mochten. Ende hy scout hem quijt ende vriëdze vanden tribuut 36van den zevenden jair om die veerte van den lande. Endeaant.Ga naar voetnoot36. 37hierna toech hy ten anderen stedenwaert. Ende doe die Samaritane 38sagen die grote myltheit ende die grote gracie die 39Alexander den Joden ghedaen hadde, so quamen sy tot hem 40ende seiden, dat sy der Joden mage ware, ende sy rekenden 41hair gheboerte van Effraym ende van Manassen. Ende sy baden 42den coninc, dat hy haeren tempel in Garisim eer doen woude, 43ende hy gelovede hem dat te doen, als hy wederkeeren soude. 44Ende sy baden hem, dat hy hem oic den tribuut vanden 45zevenden jair verliete. Ende doe vragede hy hem, wie sy waren 46ende sy seiden, dat sy Hebreusche waren. Ende doe hem die 47coninc vraghede(n), of sy Joden waren, so seiden sy: ‘Neen 48sy.’ Ende doe antwoirde hem Alexander, dat hy den Joden dat 49gegeven had ende anders nyemant. Want altoes wast der SamaritaneGa naar voetnoot49. 50costume, wanneer si sagen, dat den Joden wel was, so 51seiden sy, dat sy haer mage waren, mer als die Joden qualick 52voeren, so seiden sy, dat sy hem niet en bestonden. |
|