Zegepraal der goddelyke liefde

[p. 106]

XXVII. De veyligste Rust.

In Domino quies.

La Calamite de l'amant,
N'at que le coeur pour elemant.

[p. 107]

In den Heer is myn rust.

XXVII. Gezang.

1.
SChoon de Elementen samen zwoeren,⁺

Zy stoorden hier myn ruste niet.⁺

Want geen gewelt kan my ontroeren;⁺

Wanneer ik deze rust geniet.⁺

De stille rust in Jesus myn behagen,⁺

Myn hoop, myn troost, en stut in gevaar.⁺

Leert my al 's werrelts ongeval verdragen.⁺

Op zyne borst valt niets my te zwaar.

2.
Daar zou ik schrikken nog bezwyken,

Al stond al de aard in vlam, en vuur.

Het mindre moet voor 't meerdre wyken.

Myn God is meester der natuur.

In hem alleen ziet alles zig verheffen.

De Hemel valt, als de aard hem te voet.

Wat donderbuy, wat blixem dreygt te treffen,

In hem te rusten is veylig en zoet.

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

[p. 108]

 

3.

 

Daar vind de vrome zyn behagen,

 

Daar in ziet hy zyn ware rust.

 

Geen mens kan hem dien schat ontdragen.

 

In God is al zyn wens, en lust.

 

Hoe 's werrelts aanzigt hem tragt te betooveren,

 

Zyn ziel van all' haar ydelheen schuw,

 

Laat zig niet als van Jesus min veroveren.

 

Die oogt ô Heer! maar alleenig op u.

4.
Ach! Jesus! trouwe ziels beminde!

Gun ons in alle leed, en smart,

Noyt andre lust, of rust te vinden,

Als u te leggen aan het hart.

Gy zyt myn liefde, en hoogste welbehagen.

In uwe omhelzing blaakt myne ziel.

De rust in u kan al myn leed verjagen.

Ach! dat myn zugt uw genade beviel.

Verlaat het vlees, en zyn verderffelyken lust,
Gy vind ô ziel, in God, wel haast gewenste rust.

[p. 109]

Toepassing.

GElukkig, die van weelde ontbloot,

En schuw van alle dwaze lusten,

In 's Heylands arm, en zagten schoot,
In alle veyligheit mag rusten.
Laat dan rumoeren, wat'er wil.

Hem zal geen ongeval genaken,

In IESUS liefde is alles stil.

Geen veyliger, geen wisser baken,

Voor 's werrelts ongetrouwe zee;
Wie vrede zoek, hier woond de vree.