Zegepraal der goddelyke liefde

[p. 42]

XI. Wie zoekt de Vryheit niet.

Cupio dissolui et esse cum Christo.

Puis que l'Amour seul est ma vie.
Douce est la mort qui me destie.

[p. 43]

Zielzugt.

Ik begeere ontbonden te worden, en met
Kristus te zyn.

XI. Gezang.

1.
O Doelwit van myn min!⁺

O troost in al myn plagen!⁺

Wanneer zal uw vriendin⁺

De kroon des hemels dragen?⁺

Verkort, verkort myn dagen,⁺

En laat my uw bruidzaal in.⁺

Hebt ge ô Bruigom my verkoren,⁺

Laat de dood my niet versmoren.⁺

Laat myn ziel,⁺

Laat myn ziel, als 't lyf bezwyk,⁺

Verhuizen in uw Ryk.⁺

2.
Hier grimt my de afgrond toe.⁺

Daar lokken de ydelheden⁺

Myn ziel van stryden moe:⁺

Staag de oogen na beneden.⁺

Elk tragt my te overreden,⁺

Als ik uw gebod voldoe.⁺

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

[p. 44]

 

Breek de keten myner zonden,⁺

 

Daar ik leg aan vast gebonden,⁺

 

Sloop den muur,⁺

 

Sloop den muur van vlees en bloed,⁺

 

Die my hier blyven doet.⁺

3.
Om u, is al myn wens.⁺

Om u zyn myn gebeden.⁺

Nu 'k als een bloem verslens,⁺

Door 't onweer neergetreden.⁺

Buiten u is hier beneden⁺

Niet als onrust voor den mens.⁺

Laat myn ziel niet langer hopen.

Zie, zy tragt u in te loopen.

Ach! ik sterf,

Ach ik sterf! maakt gy geen end,

Van al deze aardse ellend.

4.
Myn God, myn eenig Een!⁺

Vergever van myn zonden,⁺

'K ontsla u niet, ô neen.⁺

Voor dat ik, reyn bevonden,⁺

Word door uw Liefde ontbonden⁺

Van dit lastig vlees en been.⁺

Laat de dood dit lyf weg slepen.

'K heb, in u, myn heyl gegrepen.

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ bis

[p. 45]

 

Wat hier ryst,

 

Wat hier ryst of stort ter neer.

 

Ik leef, en sterf den Heer'.

Toezang.

1.
VReugde! vreugde! zonder Ende,

Ziel, of eindelooze ellende.⁺

'T is te grooten onderscheyt.
Zie, waar toe gy u bereyt.⁺

2.
Liever hier het kruis verkoren,
Dan zyn eewig heil verloren.⁺
In den arm van 't eewig goet,
Vind de ziel 't geen haar voldoet.⁺

Om dat myn leven maar in uwe min bestaat,
Valt my het sterven zoet, hoe zeer van elk gehaat.

+ (bis

+ (bis

+ (bis

+ (bis

Toepassing.

GElyk een Hart van dorst versmagt,

Schreewt na de bron, en koele stroomen,

Zoo jaagt myn ziel uit al haar kragt

Myn God, om eens by u te komen.

Wanneer ô schoone heylfonteyn,

Zult gy het vuyl van myne zonden

Zoo wassen, dat ik eenmaal reyn,

Zal voor uw oogen zyn bevonden.

Myn ziel vermoeit en afgestreen,
Verwagt haar heyl uit u alleen.