Sonnetten. Reden vande waerdicheit der poesie
(1971)–P.C. Hooft–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 30]
| |
[Wanneer Juppijn om 't hart de Minne was geslaeghen]aant.aant.Wanneer Juppijn om 't hart de Minne was geslaeghen
Van de Thebaensch' Alcmene', en om haer necke blondt
Sijn Godlijcke' elleboogh: worp hij den Morgenstondt,
Wt dujsendt kusjens die 't daer regende bij vlaeghen,
Een hemelsch kusjen toe in haeren gulden waeghen.
Daer mede' ontnuchterde' hij den Vchtent haeren mondt
En maeckte' haer droncken soo dat zij de wielen rondt
Liet aerslen; en vergat voor eenen dagh het daeghen.
Wat schreijen over aerd! wat kermen over Zee!
Wat weenen! wat misbaer! wat rouw! wat hartenwee
Trof om de doodt des Zons de Nooren en de Mooren?
Dees droom des levens scheen de schaduw van een droom.
Nocht veld, nocht voglesang, nocht beeck, nocht bloem, nocht boom
Loegh ijemand toe. 'T gaet zoo, daer vrundschap gaet verlooren.
|
|