Sonnetten. Reden vande waerdicheit der poesie

[p. 19]

[Jck morden op de Min en op sijn heerschen smaelde]aant.

Jck morden op de Min en op sijn heerschen smaelde

Mijn moeijlijck hart, om dat soo dickwils op de geen

Wiens Trouw, en ijver slechs verbloemt haer valsche reên,

'T genaedich straelen van sijn machtich ooge daelde;

Daer 't, op een minnaer Trouw, selden of nemmer straelde,

Des mij sijn rijck heel wilt, en onrechtvaerdich scheen:

Maer Minne quam, en heeft de woorden afgesneên

Daer hij mijn inneviel, en schold mij dat ick dwaelde:

Den trouwen minnaer (seijd hij) sonder liefs genót

En d' ontrouw die geniet, sijn eeven rijck van lót,

Dees slapt de zond sijn lust, hem deucht boet sijn verdrieten.

Oock wildij slechter lief? ick loove' v nót terstont;

Ach dreijcht niet Min jck heb gelastert sonder grondt,

Hier lijde' jck liever dan jck elders wil genieten.