Sonnetten. Reden vande waerdicheit der poesie

[p. 18]

[Sijdij van Minnaers smart een onversaedlijck vraetjen]aant.

Sijdij van Minnaers smart een onversaedlijck vraetjen

O Min? soo gaet het mij noch al voor wint voor stroom:

Hoe nauw men waeckt mijn Lief met grendel, slot, en boom

Jck stae met v noch niet int alderquaetste blaetien,

Ghij comt en steeltse mij door 't aldernauste gaetien,

En buiten moeijten van mijn slapend lichaem loom

Voerdijse lijflijck bij mijn in een soete droom;

Ghij sijt, en wiltet wel weten, een wacker maetien.

Tegen v treken gelt noch oude wijven raet,

Noch ijverige wacht, dan gouden Minne, laet

Het, bidd' jck, blijven niet bij dese clene gunsjens;

Maer, dat ghij mijn in slaep jont, jont mijn opten dach,

Dat jck genaken, eens, Liefs waere lippen mach,

Ghij cunt wanneer ghij wilt, schud wt v sack met kunsjens.