Liederen en gedichten

Uit 's-Hertogenbosch, aan mijn Leonora Hellemansaant.

Aller deugd en vreugden bron,
Leonoor, mijn helle zon,
'k zoop mij deze avond dronken
in de stralen van uw lonken,
zo mijn hartje met zich brocht
wieken alzo wel als tocht.
Want de tocht die zou mij dragen
over grachten, over hagen,
over wal en over paal,
over Maas en over Waal,
over d' akkers zwaar om bouwen,
die van Bato naam behouwen,
Nederlands vermaardste plek,
over Ling' en over Lek,
naar de zee genaamd naar 't Zuiden
op het hoge huis te Muiden,
in des oostertorens schoot,
waar het lief'lijk avondrood
van uw lippen en uw kaken
zich zou mengen met mijn blaken.
Maar, van vlerken, 'k heb er geen,
en de Min, die mij te leen

[p. 53]

 

met de zijne kon stofferen,

 

wil ze niet één uur ontberen

25

en hij wijst, wat ik ook verg,

 

in Den Bosch mijn herreberg.