Liederen en gedichten

Velddeuntjesaant.

1

Rosemond die lag en sliep,
blies violen uit haar lippen.
Pan die zag 't en ijlings liep
zoetjes op haar borstje knippen.
Juist toen hij zijn duim liet glippen
viel een moerbei van het lof,
die recht op haar boezem mikte.
Dies hij riep, want hij verschrikte:
‘Och, och, och, de speen is of!’

[p. 35]

 

2

10

Haasje op het lopen stelde

 

bei haar voetjes vlug, zo gauw,

 

dat ze met haar zolen nauw

 

kreukte 't kruidje van het velde,

 

dat gelaên was met de dauw.

15

Denk hoe 't binnenst van haar ziele

 

was van vrees in zware smart:

 

Gerard was haar op haar hielen,

 

Willem lag haar in haar hart.

 

 

 

3

 

Valkenoogje zat en loerde

20

achter 't riet met smalle blaên,

 

en zij zag de handel aan

 

die haar vrijer Boksvoet voerde,

 

die niet ver was daarvandaan.

 

‘Pottert,’ riep haar helle keeltje,

25

‘hoort uw hart alleen dan mij?’

 

Want hij armde haar gespeeltje.

 

Die keek bril en af droop hij.

 

 

 

4

 

Zwaantje, die haar hartenwee

 

aan haar lief niet dorst verklaren,

30

zat en klaagde 't aan de baren

 

op de oever van de zee:

 

‘Straf is hij, en bitser mee,

 

dan de noordewind te vijnen,

 

koeler dan de watervliet,

35

spitser dan het droge riet,

 

schoner dan de zonneschijnen.’

[p. 36]

 

5

 

Eerrijkje zat onbeladen

 

sluimerlog in 't grasje bol,

 

waar haar schaapjes wit van wol

40

hunne honger graag verzaden.

 

Bloemerd wierp met rozenbladen

 

in haar aanzicht, nek en krop.

 

Haar gelaat begon te strangen:

 

hij, gedienstig, van haar wangen

45

las ze met zijn lippen op.

 

 

 

6

 

Clare zal een kransje maken.

 

Als zij hutselt om het kruid,

 

huppelt daar een vorsje uit.

 

Zij besterft als linnenlaken.

50

Eelhart vliegt er bij en spuit

 

snorrend sap uit wijngaardbezen

 

in haar aanzicht, en onthaakt

 

al haar kraag tot op het naakt:

 

daarmee was ze straks genezen.