De briefwisseling van P.C. Hooft. Deel 1

Eerste deel

Regelnummers proza verbergen

[p. 124]

18 Aen mijn Heere, Mijn Heere Daniel Heins Professor inde vermaerde Universiteit, tot Leiden.

1 Mijn Heere,

2 Ick en ben geen schrijver: al heb ick somtijts ijet om de^2-4 3 geneuchte gedicht, dat tot mijn becommering onder de³ 4 gemeente geraeckt is. ick ken mijn onvolmaecktheit soo 5 wel, dat ick haer noch bij vroomen jonst, noch bij spot-⁵ 6 ters vajlicheidt kan versekeren. Doch van onberispte schrif-⁶ 7 ten sal misschien UE^s treffelijck Treurspel 't eerste we- 8 sen. 'T is troostelijck voor de swacken dat selfs den lof 9 der dapperen niet suiver is. Jae ick twijffel of den alder-⁹ 10 volmaecksten, door sijn schriften, oijt van billijcke Rech-¹⁰ 11 ters soo veel eeren bejegende, als wederwaerdicheits van¹¹ 12 de nijt en d'onwetentheit, die soo geweldighen aenhang 13 hebben. Over al dit, corts met herlesen van U E^s Prins¹³ 14 van Oragnien, eenich vermaen van anderden druck gewaer¹⁴ 15 geworden, can ick mij niet houden van daer 't mijne toe¹⁵ 16 te seggen. Vindt U E geraeden mij onder sijne loovers 17 openbaere plaets te geven, ick sal goedt sijn om d'ander¹⁷ 18 te doen wtsteken. Haest, dat de goede wil voor 't¹⁸ 19 werck genomen, mij den toegang van U E^s vriendschap 20 opene; dat ick over lange gewenscht hebbe: waer mij²⁰ 21 't Geluck niet inde weghe geweest. Maer heb ick jonste 22 bij U E soo verclaert mij de gebreecken van mijn gedicht; 23 of wijst mij de fraejicheden aen; om 't corste werck.²³ 24 Wie weet? of ick wat leeren mochte? ick hoop wat tijdts²⁴ 25 te hebben. Maer bidde om Latijnsch antwoordt dat ick²⁵ 26 beter meen te verstaen als Duitsch weet te schrijven; 27 indien ick waert ben ijet te verwerven van de waerde²⁷ 28 handt, dewelcke ick eerbiedelijck kusse mij gebiedende van 29 harten aen UE, die Godt genaedelijck besorge,

nbsp;

30 U E^s Toegedaene Dienstwillighe

31 P C Hóóft.

nbsp;

32 In Amsterdam xix April. xvj^cx.

2-4 Hooft had nog maar één gedicht met zijn naam gepubliceerd, nl. het lofdicht op Het Licht der Zeevaert (Amsterdam 1608) van zijn neef Willem Jansz. Blaeu (LSt. I 69); hij had ook enkele bijdragen geleverd aan openbare feesten en plechtigheden, maar hier bedoelt hij de lyrische verzen - er zijn er negen bekend - die in liedboekjes waren verschenen zonder zijn uitdrukkelijke medewerking, een gang van zaken die door de bescheidenheidshyperbool ‘tot mijn becommering’ wordt aangeduid.

3 onder de gemeente geraeckt: bekend geworden.

5 vroomen: ernstige mensen.

6 onberispte: ongekritiseerde.

9 der dapperen: voor de groten; suiver: onvermengd.

10 door: vanwege.

11 soo veel: evenveel; wederwaerdicheit: vijandigheid.

13 Over al dit: Om al deze redenen; corts: onlangs; Prins van Oragnien: sc. Auriacus.

14 vermaen: gewag; anderden: tweede.

15 can ... houden: kan ik mij er niet van weerhouden.

17 openbaere ... geven: nl. door het gedicht voor de Auriacus af te drukken; goedt sijn om: dienen om.

18 Haest, dat: Wellicht dat (WNT haast 1483 6); dat de goede ... genomen: het feit dat de goede wil in plaats van het (‘slechte’) werk aanvaard wordt.

20 dat: hetgeen; over lange: sedert lang: Hooft is tijdens zijn studie blijkbaar niet in nadere aanraking met Heinsius, die sedert 1598 hoogleraar te Leiden was, gekomen; waer ... geweest: ware de fortuin mij maar niet ongunstig geweest!

23 om 't corste werck: wat van de twee het kortst duurt.

24 tijdts: nl. van leven.

25 Maer ... schrijven: Heinsius had een Latijns stuk geschreven en Hooft had daar een Nederlands gedicht op gemaakt. Zijn vraag om een Latijnse brief is een onderdeel van het bescheidenheidskunstje waarmee hij het sloteffect van zijn brief, die toch al één bescheidenheidsbetoog is, tracht te bereiken, want als Heinsius in zijn taal schrijft is dat Hooft duidelijker dan als hij zelf in de zijne, het Nederlands, schrijft.

27 waerde: geëerde.

[p. 125]

Na herlezing van Dan. Heinsius' treurspel Auriacus, sive libertas saucia, Lugd. Bat. 1602, biedt Hooft hem een lofdicht aan om aan een herdruk toe te voegen (LSt. 1 103). Hij hoopt dat hieruit een al lang door hem gewenste vriendschap met Heinsius moge voortkomen. Hij verzoekt kritiek op het gedicht en eindigt met de gebruikelijke bescheidenheidsformules.

Minuut. UBA II C II.783.
T. verso blank met in het hoofd ‘Aen D Heins’, van Hooft's hand.