Emblemata amatoria
(1611)–P.C. Hooft, R.J. de Nerée, C.G. Plemp–
AuteursrechtvrijAfbeeldinghen van minne. Emblemes d'Amovr
Op de wyse: Esprits qui souspirez, &c.GHy die, met sulck gheweldt, gaet uyt mijn bosem rocken
Mijn teer ghevanghen hart, op weynich toeverlaets;
Ghesworven heeft het langh ghenoech in onghelocken,
Ach rooft zijn plaetse niet, of gheeft het beter plaets.
Maer is u elpen borst soo vol van mededoghen,
Als wel uw reden en uw zeden gheven schijn;
En alsser soetheyt vloeyt uyt uw vermoghen ooghen;
Soo huyst mijn harte daer, en 'tsaller beter zijn.
Dan lust u, helder op te claren al mijn treuren,
Godin, uw edel hart weer in mijn bosem voecht.
Dus verre streckt mijn wensch. want of my schoon mocht beuren
Vw lichaem, sonder 'thart; noch bleef ick onvernoecht.
| |
[pagina 127]
| |
O neske' Hippomanes! wiens wilde wufte sinnen
De fluxe schoonheyt swichte', in Atalantaes loop.
Vw duldeloose lust mocht licht haer lichaem winnen,
Met gouden appels gloor; maer 't hart is niet te koop.
Belchsiecke Venus, ghy behoord' hem te vergheven
Dat hy ten outer Duyf, noch Swan, noch Wieroock bracht:
De wijl ghy hem gheleert hebt winnen boel en leven,
Niet met uw eyghen, maer met mancke Plutoos cracht.
De Minne' Endymions deed quynen, en verdrooghen
Het sluymervallich hart, van de vergulde Maen.
Staech sliep hy; en zy lonckte op zijn beloocken ooghen,
En kuste', en stroockte', en prangde', om't lusjen te versaen.
Ach waerom niet soo lief omhelst koude klippen,
Als't lichaem daer de sin af elders is verwart?
Wilt ghy my troosten, Troost? als ghy my leent uw lippen,
Soo laet my eyghendoom ghenieten aen uw hart.
|
|