Emblemata amatoria



[pagina 128]
Sonnet. Vonckende God oft gheest van Godes naeste neven, Die hart aen hart met vuyr ghesuyvert, innelijft. VVaer in uw gouden grif gloeyende VVetten schrijft, Daer niemands vvil afschrickt, of teghens denckt te streven. Ontternt mijn borst; en bidt de Voester van mijn leven, Die, met een soete vvindt, mijn tedre sinnen drijft, Soo lang, tot op mijn hart haer ooghe stilstaen blijft, Aenschouvven, vvat daer in is van uw handt gheschreven. Daer salse lesen mijn eeuvvighe slaverny, En d'eyndeloose macht van d'opperheerschappy, Die haer verheven deucht heeft op mijn siel bevochten. VVaer voor, haer mijn ghemoedt nedrighe jonst betoont, En haer gheseghent hayr met groene kranssen kroont, Van eerlijck Laurenlof en soete Myrth, ghevlochten.