Emblemata amatoria


Sang.
Wyse: Sei tanta gratiosa. VOochdesse der ghemoeden, Die sonder Circes crachtige venynen En sonder gulden roeden, Slaet, met u oochs vermoghen Sonneschynen. Wie't levend licht // door zijn gesicht, Becoort wort in te suyghen, 'Tharte moet dalen, En, voor de schoone stralen, Willich buyghen.
[pagina 109]
Natuyr besprengd'e u leden, Van't helder voorhooft tot het nette voetjen, Met eerwaerdighe zeden, En stroyder in een lodder lecker soetjen; Daer aen veraest // sich metter haest Een grooten hoop Minnaren; Die voor u knielen, En bouwen, in haer sielen, V altaren. Niemandt is soo sticksiende, Van oogen uyterlijck noch van verstande Of hy wort wel bespiende, Van verr' u schoonheyt als een claren brande: So comt het by, mijn Vrouw, dat dy De draughe scharen wijcken, Als ghy ghetreden, Komt vol bevallijckheden, Deur haer strijcken. Die Chimons grove sinnen Van Boersheyt raeuw kan wenden tot hoveren, Door Flonckervlam van minnen, Hoe nauw soud die een edel hart regeren? Dat, in zijn schick, haer ooghenblick Sou voor ghebodt ontfanghen, En vierich voeghen, Alleen tot haer ghenoeghen, Zijn verlanghen. Den Hemel overdadich Seghende 't uyr, wanneer hy werd gheboren, Die, van u ooch ghenadich, O nieuwe Son, sal werden 't Lief verkooren. Maer ick sal veel // meer als mijn deel Van't schaers gheluck ontdraghen. Wilt slechs verlienen, Dat u yet van mijn dienen Mach behaghen.