Het lof der vrouwen

[p. B6r]

Volgen eenighe Rijmen
Van
Juff^r. Iohanna.
noch (zijnde Vrijster⁽⁴⁾, en daer na Vrouwe)
geschreven aen haer gheliefde.

V Langh, en groot versoeck my dikmaels voor gedragen,
Dat parist⁽⁷⁾ my om u nu een weynigh te behagen;

En schoon de Achterdoght my 't hert bestraffen quam,

Daer was al weder yet dat my die vrees benam,

En of de Achterdoght my stutten⁽¹⁰⁾ in het schryven?
Daer quam al weder yet dat my scheen voort te dryven,

Dewijl ik van u gunst vry wat versekert ben

Soo komt vrypostigheyt en styft myn swacke Pen,

Nae 't scheen, was myn gemoedt in 't eerst hier byster tegen,
Maer Ach! myn stoute Pen heeft d'overhandt verkregen:

Soo dat ik (schoon het is, oft hoe het zal vergaen)

Heb met een vry gemoedt dat schryven toe gestaen.

U. E. Bekende vrindinne

Iohanna Hobius.

Tweemael ghelesen, is eenmael gesproken⁽²⁰⁾.

(4) vrijster: verloofde

(7) parist: dwingt

(10) stutten: verhinderen

(20) Tweemael ghelesen ... eenmael gesproken: