Het lof der vrouwen

[p. A3r]

Gherijmt
Over
De ongemene⁽³⁾ Rijmen,
Van
Juff^r. Iohanna van Hobius.

O eer, en pronk⁽⁶⁾ van Neerlandts glans!
V Rijmen zijn de Lauren Krans⁽⁷⁾,

VVaer mee de Cunst die naem bekroont

Vant 't Lichaem dat ten Hemel woont;

Schoon 't sterf'lijck vleesch verdwijnt in stof,
't Onsterf'lijck leeft door eeuwigh Lof⁽¹¹⁾.

I. Krul⁽¹²⁾.

(3) ongemene: bijzondere

(6) pronk: praal

(7) lauren krans: Lauwerkrans. Lauweren zijn het attribuut van Apollo, de god der dichters. De lauwerkrans was in het oude Griekenland ook het symbool van de overwinning en werd als zodanig op het hoofd gedragen door de winnaars van de pythische spelen. Vanaf de renaissance werd het in afbeeldingen gebruikt om dichters en, in mindere mate, beeldend kunstenaars aan te duiden en te wijzen op hun roem en grootheid. Zo werd Bredero, met de grootste dichterswaardigheid, omringd door lauwerbladeren begraven. Hall 1992, pp. 202-203; Stuiveling 1970, p. 174; De Tervarent 1958, kol. 231-234

(11) lof: datgene wat iemand zegt ten gunste of tot eer van een persoon

(12) I. Krul: Jan Harmensz. Krul.

9: vant 't Lichaem > van 't Lichaem
21: I > I