Nabij Slavante
Van hieruit kijk je, over mergelstenen muren, huizen met torenspitsjes en zich dwaas-omlaag stortende stenige tuinen, naar de Maas die zich heenspoedt op een tocht die onherroepelijk eindigt in een onmetelijke zee. Gebroken in zijn knie ligt een oude boerderij te zuchten onder zoveel verte en blauw geblaas van wind.
Wandelende mensen beklimmen de bochtige straatjes en paadjes, strekken zich uit in gemakkelijke stoelen op een terras. Er is een kiosk die geteisterd is door ouderdom: stukken hout hebben losgelaten en bieden de herinnering nauwelijks nog een onderkomen.
Een grot in de bergwand blaast zijn koude aan tegen de voorbijganger.
Auteursrechtelijk beschermd