Het jongetje aan de rand van het dorp schrijft met kleurpotloden op het kleine, geasfalteerde pleintje vóór het huis. Het loopt er dwars overheen en bukt zich telkens opnieuw om zijn teksten in rood en blauw neer te zetten. Achter hem strekken de weilanden zich uit met de beek waarover een houten bruggetje gespannen is en in de verte lopen de bomenrijen weg, dieper de wereld in. Het jongetje schrijft en schrijft en als het klaar is met schrijven kijkt het, staande voor het huis, triomfantelijk naar het kleine, geasfalteerde pleintje. Ik kom aanlopen, speur naar de lettertekens die achtergelaten zijn op het asfalt. Ik lees, in grote
[pagina 46]
[p. 46]
kleurige letters: KERMIS, aan de ingang van het plein, en verder: RUPSBAAN, SUIKERSPIN, NOUGATKRAAM, ACHTBAAN, en, helemaal in 't midden, het woordje ‘LOVE’, met twee kleuren neergeschreven. Over dat hele, verzonnen kermisterrein loop ik weg, de weilanden in. Achter mij staat het jongetje nog steeds bij het huis.
Auteursrechtelijk beschermd