Bob Hanf 1894-1944

Waarin opgenomen Christiaan Philippus' Mijmeringen over de nachtzijde van het leven

[p. 185]

IV

Dat de derde zang, - idylle
uit den voortijd -, voor 't effèct slechts
was gesteld alsof 't gebeuren
tegenwóórdig zich afspeelde;-
man zal 't wel begrepen hebben.

Immers: hoe kan iets omgaan
op de koopmansbeurs van een zóó
uitgevreten, leeg-gejatte
stad als 't goede Amsterdam is
waar de heerschende proleeten
op hun wagens, in hun tasschen,
laatste resten waar vervoeren.

Ze zijn een epidemie
die hier heerscht. En 't ongedierte
dat mij, Christiaan Philippus,
langzaam opvreet, is onschuldig,
vergelijkt men het met de ge-
costumeerde helden die,
ijv'rig en vol plichtsbetrachting,
ambtelijken diefstal en be-
volen vroolijkheid bedrijven.
(Hoor ze zingen bij 't marcheeren!!)

Dan ben ik, de hoofdfiguur
èn auteur der ‘Mijmeringen’
'n àndere held. - Unamuno,^*
in die beide qualiteiten
in een ‘nivola’ optredend,
heeft onweerlegbaar bewezen
reeds dáárdoor een held te zijn.

* Miguel de Unamuno y Jugo (1864-1936), Spaans dichter, filosoof en romanschrijver. Unamuno gebruikte met een variatie op ‘novela’ de naam ‘nivola’ voor zijn romans. De ‘nivola’ die Bob Hanf hier bedoelt, is het laatste verhaal uit de bundel El espejo de la Muerte, die hij gelezen kan hebben in de Duitse vertaling Der Spiegel des Todes, die in 1925 verscheen. Het verhaal ‘Auch eine Erzählung’ begint zo: ‘Miguel, den Helden meiner Erzählung. hatte man gleichfalls um eine solche gebeten. Helden? Gewiss, Helden! Und warum? wird der Leser fragen. Nun, erstens, weil fast alle Hauptpersonen der Erzählungen und Gedichte Helden sein müssen, und das laut Definition. Laut Definition? Gewiss!’.

[p. 186]

 

'k Heb 't gelezen, en was toen zóó

 

opgetogen dat 'k mij voornam

 

vroeg' of later m' op die wijze

 

óók tot held te promoveren.

 

 

 

Op een bank in 't Vondelpark

 

zit ik nu, een àrme held, en

 

tracht nog wat te profiteeren

 

van de laatste zonnewarmte.