Bob Hanf 1894-1944

Waarin opgenomen Christiaan Philippus' Mijmeringen over de nachtzijde van het leven

[p. 183]

III

Op de koopmansbeurs staan hon-
derden heeren bij elkander.
Door de ruiten schijnt de zon.

Zóó, gebaad in 't klare daglicht,
doen ze zaken. - ‘Veertig ton
voor een-driekwart. En dan mag zich
niet de kleinste complicatie
voordoen, of...’ ‘'k Bied vijfentachtig,
maar alleen om de relatie
warm te houden.’ - ‘Genoteerd!’

En ze zwaaien, met een facie
rood van aandacht, hun papieren
heen en weer, reek'nen verkeerd
(maar steeds naar zich toe), begieren
'n schuine mop, of doen geleerd, -
en daarbij weet elk precies waar
d'ander heen wil, en die ander
weet dat hij 't weet...

Laat genies maar

voor de Nachtzijde des Levens
interesse hebben, - 't is daar
voor een koopman véél te vaag,
zèlfs al is 't er een die tevens
aanvoelt hoe de wet van vraag
en van aanbod de ideeën
net als goederen - zij 't ook traag -
op en neer doet gaan. - Wat dee een
kóópman in een wereld zonder
duidelijke grenzen?! Nee, een
díchter mag zich bij die wonder-
lijke Nachtzij wèl bevinden,
voor een kóópman is het in de
kóópmansbeurs een beter oord...

Daar staan ze dan ook in 't klare
daglicht bij elkander. - Door 't
raam schijnt nu de zon al lager. -
‘Honderd ton voor een-driekwart,’
klinkt het, maar de toon is trager.

[p. 184]

 

‘En ik bied zevenentachtig-

 

en-een-half, om de relatie

 

warm te houden.’ - Wat verward,

 

in het minderende daglicht,

 

zegt een stem nog: ‘Genoteerd’ en

 

dan luidt reeds de bel voor 't sluiten.

 

 

 

Men neemt afscheid zonder gracie.

 

Gaat dan aan wat 't hart begeert

 

- aan liefd' of borrels - zich te buiten.

 

(Iets anders heeft men niet geleerd).