Auriacus, sive libertas saucia

[p. 128]

In obitum Clarissimi Modestissimique viri Francisci Raphelengii.

Aspicis exilem tumuli se tollere molem,

Lenique terram vertice,

Exiguo puram gremiô quae poßidet vmbram,

Manesque nobiles. procul

Hinc fuge, cui scelerum cura est, cui gloria rerum

Ventosa pectus concutit:

Virtuti patet ille locus, solique beatus

Sacer modestiae vacat:

Virtutum domus est: iacet hic Raphelengius ille,

Ingentis Europae decus.

Huic orens Aurora suos ediscere soli

Permiserat lubens sonos,

Turcarumque domire sidens transduxit honores,

Nullique cognitus licet

Cum patrijs Batavis Arabas confudit & Indos.

Ah hospes ah, en, qui fuit

Sol oriens nobis, linguasque orientis ab ortu

Transuexit; occidit tamen.