Auriacus, sive libertas saucia

(1602)–Daniël Heinsius– rechtenstatus


Hvgonis Grotii albo Heinsij inscripti Iambi. Nouem Dearum cultor Heinsi virginum, Rossaeque decimae, quae Camoenarum choro Riualitate certat implacabili, Suumque te illa iactat, & Musae suum,
[pagina 127]
Haec quod dedere carmen, illa quod accipit. Qui nos in orbis hoc satos delirio, Seroque natos, ipse dum mundus perit, Tot damna veterum luce dum pensas nouâ Prohibes vetustis inuidere faeculis, Quid est quod a me, quem minorum gentium Nosti poetam, poscis hanc chartam tuam Devirginari? fallor, an quamuis velim Recusat aetas. fas fit imperio tamen Parère tanto. quicquid in me est ingenî Id omne magno litterarum consuli Seruire discat, quodque Apollineae mihi Negavit artis parca Naturae manus Det imperator ille, quem cum gigneret Natura vinci cepit, & se vincere. Te veneror Heinsi, tu mihi pectis quatis, Docesque iussu, iamque nec quod postulas Non posse possum. Silium excercet tuum Furore Mauors entheo, quòque Annibal Exarsit olim, visque cunctatrix Fabi Hoc ipse vates trahitur: atque alter tuus Tuus ille Nonnus, amnis in tumidi modum Labentis alto ex monte fertur, Bacchico Percussus oestro. quisque quem cantat Deum Afflatus illo est. Heinsius numen mihi. Sed iam erubui: malo tamen erubescere ego, quam vt illius quem vnicè miror, quicquam pereat. Quoniam autem incepi iambos producere, iuuat & reliqua hoc loco exhibere carmina, quae cum iambis iuncta sunt.