Auriacus, sive libertas saucia
(1602)–Daniël Heinsius– Auteursrechtvrij
[pagina 57]
| |
Adscribis nimiam syderibus fidem.
Namque illa emeritis pallida cornibus
Fratri blanda suo basia diuidit,
Seque exinde nouis instruit ignibus,
Et Phoebi tepidos concipit halitus.
Illinc dulcis humus parturit, & leuis
Humescit saturi penna Fauonij:
Illinc Daedalei progenies soli
Ridentes violaeque, & violae soror
Circum virgineis picta ruboribus
Florum nobilium dux Rosa nascitur.
Tellus vere nouo, iam genitalibus
Lucinam patitur faeta caloribus,
Lucinam patitur veris, & obstetrix
Aspirat leuibus Cynthia mensibus:
Caelum nutrit amor, nutrit amor solum.
Constant faederibus omnia mutuis,
Terramque magnus aether
Amplectitur, suisque
Gerit, fouetque in vlnis,
Taedasque ouans quot annis,
Redintegrat iugales,
Et coniugem fatetur,
Seseque miscet illi,
Et in sinum beatae
Se proripit maritae.
Tum volucrum toto vagus aethere
Dulcis hymen hymenaee sonat chorus:
| |
[pagina 58]
| |
Pronubus exultat Zephyrus pater,
Syderaque aurata praeeunt face,
Et placidas caelum choreas agit,
Et domini praelucet amoribus,
Nuptaque in amplexum noua ducitur,
Sponsaque regales aperit senus,
Et varijs lasciuit amictibus,
Vtque suo placitura viro nitet.
Illinc flaua Ceres, & amabilis
Foemineus Bacchi refluit liquor.
Vuaque sub tremulis pendula palmitibus
Propter aquae dulcem luxuriat strepitum,
Quae pariat maestis gaudia pectoribus.
Tum vaga per tepidas exiliens latebras
Aetheris aurati filia, dulcis aqua
Garrula torrentem tentat iter per humum,
Arboribusque, suam, graminibusque, sitim
Sedat, & exiles soluitur in scatebras,
Vidimus horrendum caelo prodire cometen,`
Qua validas auriga leuis moderatur habenas
Lora regens axemque, polumque inuectus apertum
Lumina maioris turbatus conspicit Vrsae,
Quem licet armatus croceo qua fulgurat auro
Palluit Orion, trepidoque exterritus ensis
Excidit, ingentique animum reuocauit ab ausu.
‘Regiae & fortes metuant tyrannis
Nulla priuatis populis minantur
Sydera, aut paruo pecudum magistro,
| |
[pagina 59]
| |
Parua non nouit polus; alta nutant,
Sorsque in occasum propriâ secunda
Mole dehiscit.’
|
|