Psalmen Davids na d'Ebreeusche waerheit

Iudica me Deus.
Psalme. XLIII.

Dauid bidt om verlost te zine van die met Absalon anghe spānen vvaren, vp dat hi mochte in naerste vercondighen den name ende lof Gods in d'helighe vergaderinghe.

WReect my, ende voert ooc mijn clachte (O
Heere God mijn toeuerlaet) Ieghēs het wreede

[p. 78]

valsch ghestachte, Ende verlost my oock met
crachte Van alle menschen opstinaet Vul
van bedrogh en quaed.

Ghy zijd altijd den God en Heere

Van mijn vermoghen zeer constant,
VVaer om versteect ghy my dus zeere
En ghedooght dat ic ga en keere
In verdriet deur des lidens band
Van minen dood viand.

VVilt u licht zenden en verbreeden

En ooc u waerheyt excellent
Vp dat die my altijd gheleeden,
Ende bringhen onder hem beeden
Tot uwen bergh heligh bekent
In u woonsten present.

Ic zal commen ten zeluen tijen

Vlitigh, tot des Heeren Aultaer,

[p. 79]

 

Tot den God mijns vreughds en verblijen,

 

En u daer louen en belijen

 

Med mijn harp' ô Heere voorwaer

 

Die mijn God zijd eenpaer.

 

 

 

Mijn ziele waer voor wildi beuen?

 

En zijn zoo verturbeert in my?

 

Betraut in den Heere al u leuen

 

VVant ic zal hem lof en prijs gheuen

 

VVelcken mijn God is, en daer by

 

Ooc mijn aenzicht maect vry.