Psalmen Davids na d'Ebreeusche waerheit
(1565)–Lucas de Heere–
Auteursrechtvrij
[pagina 61]
| |
zeere Dat ic niet beschaemt en zi. En op
dat ooc mijn viand Niet en verblijde midts
desen: Die u verbeyden constant En
zullen niet beschaemt wezen.
Maer zullen tot schanden commen
Die ghy onghetrauwe vind
Zonder cause ofte waerommen
O Heere die dueghd bemind:
Leert my kennen en verstaen
Dijne gherechtighe weghen,
En wild my vroed maken zaen
Al u schoon paden ter deghen.
VVilt my leeren en regieren
In u waerheyt excellent
| |
[pagina 62]
| |
Die zijt in alle mannieren
Mijns zalicheyts God bekend.
Ic wacht u Heere' allen dagh:
Ghedijnct dan u medelijden,
En u goedheit met verdragh
By u g'hoefent t'allen tijden.
Dijnct niet op mijn quaed voorleden
Van mijnder ioncheyt zeer snoot,
Noch om al mijn ouertreden
VVelck veel is ende groot.
Maer wt dijn ghenade wel,
En om dijn goedheit ghestadigh
VVild my nu (ô Heere) snel
Ghedijncken en zijn ghenadigh.
Recht en goed is God almachtich
Dus zal hy dan wysen claer
Vele zondaeren waerachtich
Den rechten wegh openbaer.
En d'oodmoedighe hi ooc zal
De rechte weghen doen hauwen,
En den aermen wysen al
Zijn paden in alder vauwen.
Goedheit en trauwe zijn vonden
Al de weghen onzer God
Voor die bewaert t'allen stonden
| |
[pagina 63]
| |
Zijn verbond ende ghebot.
Maer om dijns naems wille toch
(O Heere God hoogh verheuen)
Vergheeft mi mijn zonden noch,
VVant zi groot zijn bouen schreuen.
VVie is den meinsche voor ooghen,
Eist dat hi den Heere vreest,
Ofte God en zal hem tooghen
Den wegh dien hi moet kiesen meest?
Zijn herte zal leuen vet
In vele goeden van waerde:
En veel vā zijn kinders med
Zullen altijd zijn op d'aerde.
God openbaert zijn secreten
Die hem vreest als goede knecht,
Den welcken hy ooc laet weten
Tinhaudt zijns verbonds te recht.
Dies ic neme my bemerck
Een paer op God (zoo wy moeten)
Die als eenen hulper sterck
VVt het net zal doen mijn voeten.
VVilt naer my u aensicht wenden
En hebt mede lijden med my
Die alleen is, in ellenden
En niemand en staet my by.
| |
[pagina 64]
| |
En ic ghevoel' dat vermeert
De benautheit mijnder herten:
Och Heere my trect en keert
VVt dees mijn druckighe smerten!
Vergheeft mijn zonden te male,
Ende zied mijn lijden an:
Merckt oock hoe groot van ghetale
Dat mijn vianden zijn dan.
Ga naar margenoot+Z'ebben vp my eenen haet
Zeer dood'lic, hoett van haer handen
Mijn ziel', verlost my van quaed,
Op dat ic niet comm' in schanden.
VVant in dy ic vast' betrauwe:
Dat mijn oprechtigheyt nu
My bewaer' en onderhauwe,
VVant ic ben verwachtende u.
O God des hemelsch bevangh
VVilt toch Israël beschermen
Van alle zijn lijden strangh,
Deur dijn ghenadigh ontfermen.
|
|
