Psalmen Davids na d'Ebreeusche waerheit
(1565)–Lucas de Heere–
Auteursrechtvrij
Deus deus meus respice in me.
| |
[pagina 52]
| |
mede! Maer ghy en verandwort niet op mijn
bede Al en heeft rust' alsoo in my gheen ste-
de Den gh'eelen nacht.
Nochtans zidi dat helighe gheacht
VVonende onder t'Israëlsche gheslacht'
Daer ghy wild datmen u met alder macht
Zal exalteren.
Men heeft ons voorvaders zonder cesseren
Haer hope zien altijd vp u fonderen
Die ghy daer omme wildet preserueren
Van al t'dangier.
Zi riepen tot u God med moede fier
En ontvloden alzoo sviands bestier
Zonder eenighsins bescaemt te zijne hier
Deur t'vast betrauwen.
Maer ic en ben voor gheen meinsche te hauwen
Bet worme ghelijck' in alder vauwen:
| |
[pagina 53]
| |
Ia ben den dreck van mannen ende vrauwen,
En svolcx versmaen.
VVant al die my aldus zien staen en gaen
Verachten ende bespotten my zaen
Schuddende haer hooft altijd, als vanden quaen
Heb ic beseuen.
Zi zegghen: hy heeft zijn zaeck' op ghegheuen
Zijn God die hy heeft zo hooghe verheuen:
Maer bemind hy hem al zoo bouen schreuen
Verlos' hem dan.
Nochtans zidi Heer' (als ic mercken kan)
Die my bewaerde van als ic beghan
Te sooghen mijns Moeders burst, troct my van
Des buucx bezwaeren.
Ic was ghegheuen in u goed bewaeren
Van de baermoeder, en ooc voor het baeren
Oft vā mijns Moeders buuc (moet ic verclaeren)
Mijn God ghy zijt.
En vervremdt u van my niet dan gheen tijd,
VVant nu naect aest den alder meesten strijd
Daer en is niemand die my tot bevrijd
Magh' hulpigh wesen.
Veel als ionghe kaluers my teghen rezen,
En vette ossen van Basan vutghelezen
Hebben my van allen kanten in desen
Nau ommestelt.
| |
[pagina 54]
| |
Zi hebben haer muul gh'opent med gheweld
Ieghens my ghelijck een Leeu in het veld
Die om roof wt gaed briest en elcken queld
Ic ben besweken,
Ghelijc water, en al mijn beenders weken:
En zoomen twas zied in de hitte leken
Zoo smelt mijn herte deur al zulck versteken
Int inghewand.
Mijn cracht is zoomē een drooch vat oyt vād,
Mijn tonghe cleeft an mijnder kaken kant,
Gh'ebt my ghesteld om in het staeruens bant
Dus te gheraken.
VVant d'hondē om rijnghdē my, en moest smakē
Den anstoot der boosen hoop in dees zaken,
Die my mijn handen en voeten deur staken
Med lijden groot.
Ic zau wel tellen alle mijn beenders bloot
Dus mismaect zaeghen my dees nijders snoot
Ga naar margenoot+ Lootten op mijn rocxkin, en zonder nood
Deelden mijn cleeren.
wild di niet vervremden Heer' der Heeren
Die mijn sterckte zijd, wild niet van my keeren:
Maer aest u my t'helpen wt het verzeeren
Mijn ziell' behoett.
Verlost mijn leuen, verlaeten ontgoedt
| |
[pagina 56]
| |
[pagina 58]
| |
[pagina 59]
| |
gheplant Ende verciertse an elcken cant
Omringhende haer med schoon riuieren.
VVie zal zoo gheluckigh zijn toch
Die zal commen en clemmen noch
Vp des Heeren bergh hoogh verheuen?
En wie zal oock hebben hier by
Een woonste zeker ende vry
In die plaets' heligh bouen schreuen?
Tsal zijn die van handen is net,
In zijn hert' ende wercken med,
En die oock niet en steld zijn herte
Vp ydelheyt (naer mijn aduijs)
Noch en zwaert in eenigher wijs
Tot bedrogh of tot iemands smerte.
Zulck' zal van God den Heer' ontfaen
Sijn ghebenedidinghe zaen,
En gherechticheyt desghelijcke
Van God zijn zaligheyt expeert:
Sulck is tvolc d'welc zouct en begheert
T'aenschijn van Iacobs God publijcke.
| |
[pagina 60]
| |
Poorten u hooft vp t'heffen pooght
Eeuwighe deurren u verhooght
Nu comt in den Coningh der eeren:
VVie is desen Coningh ghehacht?
Tis den Heere vul sterct' en macht
Ten stride staerck niet om vermeeren.
Poorten, u hooft vp t'heffen pooght
Eeuwighe deurren u verhooght
Nu comt in den Coningh der eeren:
VVie is desen Coningh ghehacht?
Tis den Heere God der heyrcracht
Coningh der glorien en Heeren!
|
