Psalmen Davids na d'Ebreeusche waerheit

Confitebor tibi Domine in toto corde.
Psalme. IX.

Dit is een Triũphelic Liedekin, by dwelcke Dauid God danct van zeker slaghen die hy wan, in de welcke dat bleef zijn hooft viand: Eenighe zegghen twas Goliath. Daer na verheft hy de gherechticheyt Gods, die de zyne vvreect in plaetse en stonden.

IC salts Heeren lof maken cond VVt alle
mijnder herten grond, Vertellende (ô God vul
ghenaden) Al dine wonderlicke daden.

In u, ende in gheen ander, vreught,

Zal ick zijn vroylic, en verheught,
Zinghende in Lie'kins zeer bequame
(O alder hooghstē) dinen Name.

[p. 27]

 

Om dat mijn vianden ghemeen

 

Zijn ghevloden deur u alleen,

 

En zijn te nieten al ghebleuen

 

Deur t'ansien dijns anschijns verdreuen.

 

 

 

VVant mijn zaeck' ghy in handen naemt,

 

En voerdet mijn recht zoodt betaemt,

 

Zittende in dinen zetel waerdigh

 

Als rechter goed, ende rechtvaerdigh.

 

 

 

Ghy straft al t'Heydensche ghebroed

 

En briinght de boos' onder den voet:

 

Haeren naem' die zi hier verweruen

 

Doedy inder eeuwigheit steruen.

 

 

 

O viand t'iammer is vervult!

 

Inder eeuwicheit deur u schult:

 

VVant de steden hebdy bedoruen,

 

Maer is haer fame mé ghestoruen?

 

 

 

Neen, neen, den Heer' diedt al bestierd

 

En in der eeuwigheit regierd

 

Bereedt zinen throon autentijcke

 

Om elcken t'oordeelen publijcke.

 

 

 

Daer sal hy vonnessen gheheel

 

Al naer het recht des aerdrijcs deel:

 

Ende tvolck oock iugieren mede

 

In alder goede oprechtighede.

[p. 28]

 

En God zal wesen een toevlucht

 

Van d'aerme die hier weend en zucht,

 

Ia sal oock zijn een consolaci'

 

In midden van zijn tribulaci'.

 

 

 

Dan zal die uwen name kend

 

Hem betrauwen op u ten hend':

 

VVant ghy en laett niemend in zwaerheit

 

Van die u zoucken naer der waerheit.

 

 

 

Zinght den Heere die resideert

 

In Syon dat so schoon floreert,

 

En vercondight sijn groote waercken

 

Onder tvolc, tot zijns lofs verstaercken.

 

 

 

VVant hy ghedincken en heesschen zal

 

Tbloed van zijn verdructe armen al:

 

Ende en vergheett tot gheenen daghen

 

Haer roupen, weenen, ende claghen.

 

 

 

O Heer' zijd mijns ghenadigh dogh,

 

Anmaerckt mijn groot' allende noch

 

Die ick lide van die my haten

 

VVilt my uut sdoods poorten vry laten.

 

 

 

Op dat ick vertelle dijn lof,

 

In Syons dochters schoon voorhof,

 

En alle vroylicheit bewyse

 

In u zalicheit die ick pryse.

[p. 29]

 

D'Heydenen sijn selue gheraect

 

Inden put by hem lien ghemaect

 

Haren voet die is oock ghevanghen

 

Int net dat zi voor andre hanghen.

 

 

 

Zoo is bekend den Heere bloot

 

Om dat hy doed zulck oordeel groot

 

Dat de boos' is verstropt med schanden

 

Deur dat eyghen waerck zijnder handen.

 

 

 

VVeett dat dees meinschen boos en dwaes

 

Ter hellen zullen keeren, iae's,

 

Daer zi oock moeten al verzincken,

 

Die om den Heere niet en dincken.

 

 

 

Maer die van gheest sijn aerm' en teer

 

Die en vergheett God nemmermeer,

 

Noch d'hope van al die hier liden

 

En sal vergaen tot gheenen tiden.

 

 

 

Staet op ô Heere, en comt ons by

 

Dat de meinsch niet de staercst' en sy,

 

En laett d'Heydenen gh'oordeelt wesen

 

Voor u anschauwen hoogh ghepresen.

 

 

 

O Heere doed haer een vrees' an,

 

Op dat de boose kennen dan

 

Dat zi niet en zijn van nature

 

Dan meinschen cranck tot elcker hure.