Psalmen Davids na d'Ebreeusche waerheit

Domine Deus meus, in te speraui.
Psalme. VII.

Hy bidt om te moghen bewaert zijn vande groote perfecutie van Saul, en leght voor ooghen zijn onnooselheit, beghaerende tRijcke dat hem belooft was, ende de schande, zijn der vianden, hy sijnghd dat zy zullen vergaen deur haerselfs sweerd, ende looft God.

Mijn God ick heb' in u betrauwen
Bescheremt my in alder vauwen Van die

[p. 21]

my vervolghē constāt, En verlost mi vā haer-
der hand. Op dat mijnē viand mordadigh My
niet an en grijp' ongenadigh Noch verschuer'
als een Leeu seer boos, En ghelaten werd'
hulpeloos.

O God op wien' ic hope vaste

VVaert datt bleke te minen laste
Dat ic ghedaen had' dat hy zeght
En met mijn hand hem dede onrecht:

Indien ick oynt quaed docht' of dede,

Ieghens die met my hadde vrede
Verlost' ick oock niet op een pas
Die t'onrecht minen viand was.

[p. 22]

 

Ick wil dat hy vervolgh' mijn ziele,

 

Die griip', en teenemael verniele,

 

En werp' mijn leuen ondervoet

 

Also hy oock mijn eere moet.

 

VVild u ieghens dees boos' op maken

 

In dijn gramschap, en voor my waken,

 

Op dat ick gheniete mids dien

 

T'recht, daer toe ghy my hebt voorsien.

 

 

 

Dan sal het volck commen gheloopen

 

En u oock omrijnghen med hoopen:

 

Om haren wille weder keert.

 

T'uwen throon', als haer Coningh gh'eert.

 

Daer zuldy Heere tvolck iugieren,

 

Dan recht my in alle manieren

 

Naer mine gherechticheit bloot,

 

En naer mijn onnooselheit groot.

 

 

 

Dattet tquaed de boose verslinde,

 

Maer versterct de recht ghesinde

 

Rechtuaerdigh God, die (talder stond)

 

Zouct de nieren, en shertsen grond.

 

In God den Heer' is mijn beschermen,

 

Die sal helpen ende oock ontfermen

 

De ghuene die van herten sijn

 

Oprecht en goed t'allen termijn.

 

 

 

God is eenen iuge eerwaerdigh

[p. 23]

 

In al zijn ordeelen rechtvaerdigh,

 

Die dreeght ende wordt (allen dagh)

 

Vergramt, alsoo men maercken magh.

 

VVild mijn viand niet keeren snellick

 

God sal zijn zwaerd gaen schaerpen fellick

 

Die spand zinen boghe zeer staerck

 

Om te schieten med goed bemaerck.

 

 

 

De Heer' heeft hem bereed zeer wijslick

 

Dood'licke wapenen afgrijslick,

 

Ende maeckt oock pilen bereed

 

Om schieten mijn veruolghers wreed.

 

De boos' aerbeyt, en heeft verlanghen

 

Om quaed baeren, heeft pijn ontfanghen,

 

Voor de goede, en sal onbedacht

 

Baersen loghenen zonder cracht.

 

 

 

Een diepen put om mijn verstricken

 

Heeft hy ghemaeckt deur sijn beschicken:

 

Maer in de gracht is hy (eylaes!)

 

Zelue ghevallen als aerm' dwaes.

 

Tquaed dat hy andren wilt bedriuen

 

Zal op zijn hooft keeren en bliuen,

 

En sijn lasteringh' alder meerst

 

Zal op zijnen cop vallen eerst.

 

 

 

Daer om wil ick God van hier bouen

 

Van sijnder gherechticheit louen,

[p. 24]

 

Ende zinen Naem' ick oock zal

 

Zijnghen, en verbree'n ouer al.