Psalmen Davids na d'Ebreeusche waerheit

Cum inuocarem, exaeudiuit me.
Psalme. IIII.

In de laghen die hem Absalon leyde roupt hy God an, en berispt de Princen van Israël, die ieghens hem raedslagh hielden, haer roupende tot berau, en besluutt dat hy hē wel bevindt met in den Heere hem te verlaten.

ANhoort my als ick roup' en keere Tot
u mijn gherechticheit groot: Verlost mijn
benaudt herte zeere Hebt met my mélijden

[p. 13]

(ô Heere!) Verhoort mijn ghebed inden noot.
Hoe langhe zuldy meinschen waerlic Zijn zoo
begheerigh en̄ snel Om minen Naem' t' ont-ee
ren daerlick? En sijn tot ydelheit beghaer-
lick Beminnende leughenen fel?

VVeett dat de Heer' heeft uutvercoren

Ghelijck naer sijn hert' eenen man
Den welcken hy nu zal verhoren
(Ghelijck hy oynt dede hier te voren)
VVanneer ick hem sal roupen an.

VVilt God vreesen en voor hem beuen,⁺

En sondight niet t'eenigher tijt:

+ Ephe. 4. f.

[p. 14]

 

VVilt by u seluen, u begheuen

 

T'ouerdincken u sondigh leuen

 

Op u bedde en als ghy stil' sijt.

 

 

 

Dan offert God den Heer' almachtigh

 

Een offer gherechtigh, en goet

 

En dat met een berau warachtigh

 

Stellende u betrauwen eendrachtigh

 

Op den Heere, zoo elck wel moet.

 

Vele zegghen, wie salt togh wesen

 

Die ons nu doen ghebruucken sal

 

Veel aerdtsche rijckdommen ghepresen?

 

Maer Heere verlicht ons in desen

 

Met t'licht dijns aenschijns ouer al.

 

 

 

Ick hebbe zeker vanden minen

 

Meerder blyschap ghenought' en vreught,

 

Dan zi hebben, of t'hebben schinen,

 

Als haer cooren, en al haer winen

 

Ouervloedigh sijn inder ieught.

 

Zo sal ick in rust' paeys en vrede

 

My voughen tot slapen voorwaer:

 

VVant ghy Heer (alleen goed van zede)

 

Sult my doen wonen (hop'ick mede)

 

Met alder zekerheit eenpaer.