Psalmen Davids na d'Ebreeusche waerheit

Domine quid multiplicati sunt?
Psalme. III.

Dauid ommeringhd zijnde met een groote armeye volx is int eerste verschrict: maer daer naer neemt hy zulc een betrauwen tot God, dat hy (dien angheroupen hebbende) hem zeluen verzekert van de victorie.

HEer' hoe veil' int ghetal, Zijn mijn vian-

[p. 10]

den al? Hoe sterck commen ter bane Die
hemlien maken reed Om (deur middelen
wreed) Alteghen my te stane? Veil die
zegghen hier by Van mijn ziel' ofte my,
Zijn sterct' is t'onderbleuen: VVant hy niet
meer en vindt In God (die hy bemindt)
Eenigh' hulpe in dit leuen.

[p. 11]

 

Nochtans ô Heere mild

 

Ghy zijt my eenen schild,

 

Ghy zijt oock al mijn eere,

 

Ia zijt (alsmen ghelooft)

 

Opheffende mijn hooft

 

My groot makende zeere.

 

Ick riep sijnde inden noot

 

Tot onsen Heere groot

 

Die verhoorde my clachtigh

 

Zoo hy oock altijt doed

 

Van Syons baergh zeer goed

 

Dit bevinde ick warachtigh.

 

 

 

Ick was in slaep gheraect

 

En bem weder ontwaect

 

Sonder vrees' alst my paste:

 

VVant God my onderhaut

 

Op wien mijn hert' betraut

 

Als op een lene vaste.

 

Dies en versaegh'ick niet

 

VVat my nu oock gheschiet

 

Al wilden my bestriden

 

(Omringhende als een perck)

 

Thien dusent Mannen sterck

 

Ick en vrees' haer gheen tiden.

 

 

 

Staet op ô Heere noch

 

Helpt en behoudt my doch

[p. 12]

 

Die ghewent zijt te smiten

 

Mijn vyanden zeer boos,

 

En zijt brekende altoos

 

Haer tanden die my biten.

 

Tis van u datmen magh

 

Verbeyden met verdragh

 

Ons zalicheit alleene:

 

Ghy zijt oock die daer zend

 

Den zeghen excellent

 

Op u volck int ghemeene.