koe. Hond trok met veel moeite het dunne koord naar zich toe want er zat een hele dikke koe aan vast.
Toen Hond en Anansi vertrokken, groeide de hebzucht van Anansi. Hij keek naar de koeien en zei: ‘Mijn touw is dik en 't jouwe dun. Maar jij hebt een vette koe en ik een magere. Dat kan niet.’ Dus wat denk je dat Anansi deed? Hij zei: ‘Luister vriend, naar wat ik ga doen. Ik ga m'n koe slachten, dan kunnen we hem opeten.’
Hond zei: ‘Het kan mij niets schelen, 't is jouw koe. Als je hem wilt slachten, doe je dat maar.’ Dus slachtte Anansi de koe en at ervan. Hij bood Hond een stuk aan, maar die zei: ‘Nee, ik wil niet.’
Anansi zei: ‘Kom op, we zijn toch vrienden, neem een stuk. Wil je de lever?’
Hond zei: ‘Ok, geef me de lever.’
Nu is Hond iemand, die niet eten kan zonder er iets bij te drinken, anders gaat 't voedsel niet door z'n keel. Dus hij kreeg de lever niet door z'n keel. Anansi bedacht een slim plan, zodat hij de koe van Hond op zou kunnen eten. Hij zei: ‘Hond vriend, geef me de lever terug.’
Hond spuugde de lever weer uit. Toen Anansi zag dat hij hem bang gemaakt had zei hij: ‘Ach man, 't was maar een grapje. Ik ga niet iets opeten wat van jou is.’ Hond stopte de lever weer in z'n mond. Ze liepen verder.
Anansi dacht aan een list om die dikke mooie koe van Hond te kunnen opeten. Nadat ze een poosje gelopen hadden zei Anansi: ‘Vriend Hond, geef me de lever.’ Hond spuugde hem weer uit.
‘Jij bent me d'r één hoor,’ zei Anansi. ‘Ik maakte maar een grapje!’ Hond stopte de lever weer in z'n mond.
Auteursrechtelijk beschermd