Verzamelde gedichten

[p. 176]

aant.

[de trein uit en het donkere dorp in]

voor h.p.m.r.

de trein uit en het donkere dorp in
waar de honden blaffen uit tuinen, ultramarijn
en met waarschuwende heining omrand
waarlangs ik met schrik voor twee op straat loop
meelgevlekt door lantaarnlicht on verborgen.

in cafés zitten er in hun eentje aan de bar
met de juke-box mee te zingen
and I dig, man, I like them.
bij mijn rum kijk ik naar onheil verwezen
naar mijn kraag en naar het boek voor me
citroengele vlekken als teken aan de wand

wat heb ik toch vergeten gedaan?
ben ik door een bloemperk heen getreden,
heb ik met mijn vuist in een pot verf gestompt?

dit zag ik:
meeuwen met een wiekslag als het vluchtig
glimlachen van onbegrepen godheden,
een kindje dat met haar vinger
in gemorste tomatensoep roert,
rode palen in een speeltuin en het water
dat van de bomen op de herfstgrond drupt
suggereert een vrouw die hier met hakken
over een marmeren paleisvloer gaat

en dan lijkt het of de wereld even verschuift
of de waarneming van de gerangschikte dingen
voor waar genomen in jarenlang zelfbedrog
op een misverstand blijkt te berusten
geen gevoelen is meer veilig geen gedachte
kan langer dan een glimlach blijven bestaan...