Verzamelde gedichten

[p. 177]

aant.

etmaal

voordat ik me omdraai om te gaan slapen
in mijn betamelijk belegen bed
verricht ik steevast een straf ritueel
de arm van de plaat; en het wórdt stil
dan de knopjes verklikt van radio
grammofoon of schemerlamp en ook
de bladzijden van mijn boek kunnen
stapelstil de hoek in
en na deze handgrepen dan de hele nacht
zijn mijn bloeiende armen werkloos
als ik me in mijn warme hoek heb omgerold

en 's morgens houd ik er van om voor de spiegel
staande de volgende zinnen uit te spreken
daarbij passend grimassend: ‘is that so?
is that really so? how exciting!’