Verzamelde gedichten

Bezweringen

als het meisje nu wier rug ik zie
en als sigarenas zo broze schouders,
rommelige haren, eens haar hoofd
opzij draait moet ik zeggen:
het zien van geschilde noten of een berg,
't proeven van appels, huilen om een schilderij

[p. 161]

 

aant.

 

't ademloos horen van winterse hobo's

 

het tellen van wit en blazend zand.

 

wanneer haar ogen zichtbaar worden

 

gauw, zeggen: een bruin als oude peren,

 

hout of het kastje van een radio,

 

het fragiele spinsel uit takken

 

om een straatlamp 's avonds.

 

- en weer is er iets mislukt -

 

maar als ze gaat spreken

 

wat moet ik zeggen, wat ga ik doen?