Winde-kelken

[p. 113]

Vergoeding.
(Bij een doopfeest.)

Ik deed mijn intrede in dit huis.

Het was met rouw vervuld:

Een kind lag in de doodenkluis,

In 't lijkgewaad gehuld.

De moeder treurde bij het lijk,

De vader schreide om 't wicht.

Maar ik wees beide op 't hemelrijk,

Waar de engel leeft in 't licht.

Ik trad op nieuw deez' woning in,

Ten troostbezoek gereed.

Een nieuwe wolk hing om 't gezin:

De jonge moeder leed.

[p. 114]

 

Een krankheid, die ligt doodlijk wordt,

 

Bedreigde haar in schijn,

 

En 't was als zou ze binnen kort

 

Bij haren lievling zijn.

 

 

 

Ik bragt haar d' Evangelietroost,

 

Die, even rijk als groot,

 

De moeder sterkt bij 't stervend kroost,

 

De stervende in den dood!

 

 

 

En thans, ik zet ten derden maal

 

In 't eigen huis mijn voet....

 

Maar, o! wat blijde zonnestraal,

 

Die nu mij daar begroet!

 

 

 

Ik vind de moeder opgerigt

 

Van 't leger harer smart,

 

En 'k zie - o liefelijk gezigt! -

 

Een zuigling aan haar hart:

 

 

 

Een dochter, door mijn hand gedoopt

 

Met Gods genadebad,

[p. 115]

 

Dat op haar hoofd de gaven hoopt

 

Van d'Evangelieschat.

 

 

 

En 'k zegen met dezelfde hand

 

De moeder en het kind,

 

Die nu een nieuwe, een dubble band

 

Voor de eeuwigheid verbindt.

 

 

 

Maar eer die hand zich zeegnend heft,

 

Vouw 'k beide handen zaam,

 

En prijs, bij 't wonder dat mij treft,

 

O God! uw grooten Naam!