Hesperiden. Nieuwe poëzie in den avond des levens

[p. 170]

Op het driekoningenfeest.

Zij trokken joedelend daarhenen,

Het Drietal kind'ren langs mijn stoep,

Die me als ‘Drie-koningen’ verschenen,

Op 't kerkfeest, in een speelschen groep.

Ik lachte om 't spel - dat ernst bedoelde;

Het deftig lied - in dartlen mond;

De eerwaarde trits, - die vroolijk joelde,

En - met een kroon te beedlen stond!

En toch, toen 't Drietal af ging trekken,

Te midden van gelach en spot,

Één woord in 't lied bleef nagalm wekken:

‘Hoe kleiner kind, hoe grooter God!’