Hesperiden. Nieuwe poëzie in den avond des levens

[p. 79]

Vaderlandsliefde.

Home, sweet home.

Frederika Bremer scheidde

Van een paradijs op aard:

Cuba, gouden land der zonne,

Gansch en al één palmengaard!

‘'t Is hier haast te schoon voor de aarde,’

Sprak zij gaande, ‘en toch, ik woû

Hier niet leven, hier niet sterven....

'k Snak naar Svea, mijn landouw!’

Toen een Laplander als zwerver

Stierf op de Itaaljaansche kust,

‘Wil mij toch wat sneeuw doen halen,

(Bad hij) waar mijn hoofd op rust!’ -

Vaderland! Geen Eden elders,

Dat u ooit vervangen kon!

Poolsneeuw baart den Lap een wellust,

Als den Hindoe 's keerkrings zon!