Pulse frambozen

34.

Omdat moeder altijd gezegd had dat ik mijn eigen weg mocht gaan wanneer ik één jaar voor ons huisgezin gewerkt had, besloten Maaike en ik in de zomer van 1958 te huwen. Honkvastheid en heimwee konden niet optornen tegen de liefde. Bijna zeker omdat ze wilde dat ik zou doorgaan met schrijven, schonk moeder me een schrijfmachine, een olympia die pas in 1972 met een geknakte e naar de zolder zou verhuizen. Maaike en ik huurden een veel te groot huis met een veel te grote tuin aan de Herentalsesteenweg te Grobbendonk. Maar het huis stond naast een reusachtig oud dennenbos en paalde met zijn tuin aan de tuin van ‘Minneke Poes’, de bungalow waar Felix Timmermans zulke gelukkige vakanties had doorgebracht. In de lente van dat jaar spitten Maaikes vader en ik een gedeelte van die tuin om en zaaiden en plantten we er groenten... voor de wilde konijnen, zoals we al spoedig ondervonden. In die tijd was een

[p. 140]

huwelijk - vooral omwille van de onverbrekelijkheid, vermoed ik - iets onvoorstelbaar ernstigs en belangrijks. Bij de ondertrouw hoorde een bezoek aan de pastoor... Pastoor Diels zag daar de kans schoon om me een laatste maal fijntjes in het ootje te nemen: hij liet me een reeks versleten gebeden opzeggen, terwijl hij genoeglijk aan een dikke sigaar zat te lurken. De dag voor mijn huwelijksdag stond ik nog in de tuin van de school te metselen aan een serre. In die tijd werden de leraars van het vrij onderwijs tijdens hun vakanties inderdaad geregeld opgetrommeld om de - bij gebrek aan subsidies van overheidswege - onbetaalbare bouwvakarbeiders te vervangen. Nu, op dat gebied hoef ik zeker niet hoog van de toren te blazen. Toen ik op een bepaald ogenblik het uiteinde van mijn das tussen twee stenen metselde, zond een oudere kollega met een hart vol kompassie me naar huis. 's Avonds reden Maaike en ik met de wagen van haar vader naar Herentals om er in het kerkje van de franciskanen te biecht te gaan. Toen we weer wilden vertrekken, ontdekten we dat we een lekke band gekregen hadden. Bij het steken van het reservewiel moet ik een kou gevat hebben op mijn kaakbeen, want een halfuur later manifesteerden zich de eerste symptomen van een abces. Ik had echter de tijd niet om die ontsteking te verzorgen, want thuis gaven de buren een kanonnade met karbiedbussen en ik moest toch voor het nodige bier zorgen opdat ze hun dorst zouden kunnen lessen en hun heildronken instellen. Het gevolg was dat ik 's anderendaags met een gezwollen rechterwang rondliep, zodat de fotografen mij steeds vanuit een linkse hoek moesten kieken. Gelukkig was het weder op 19 juli 1958 schitterend. En de jongens van de klas waarvan ik titularis was, gaven onder de leiding van broeder direkteur Viktor en broeder Ambroos in de kerk van Grobbendonk een prachtig zangnummer ten beste. Tijdens het bruiloftsmaal zelf werd ik ertoe verplicht een massa telegrammen voor te lezen: volkspoëzie van de bovenste plank, maar zwaar erotisch gekruid. 's Nachts, toen Maaike en ik

[p. 141]

naar ons huis trokken, onweerde het verschrikkelijk. Begeleid door bliksem, donder, wind en regen verliet ik mijn Pulse kokon...