't Gereformeert gezangboek over de voornaamste gevallen en waarheden van 't Christendom
(1712)–François Halma–
AuteursrechtvrijOp de zangwyze van den XXXII Psalm. P. 284. Zoo Godt met ons wil in ‘t gerichte treeden,
En gade slaan onz’ ongerechtigheden,
Zoodat hy haar stelt voor zyn aangezicht,
En haar beschouwt, en weegt naar haar gewigt;
Zoo worden wy doemwaardigen bevonden,
| |
[pagina 435]
| |
 Als zulken daar zyn wet door is geschonden;
Zyn heilverbondt ontheiligt en onteert,
Ia die geheel van hem zyn afgekeert.
2 Geen mensch die leeft is voor den Heer rechtvaardig:
Wy alle zyn zyn’ vloek en straffe waardig;
Want niemant heeft volmaakt de Wet volbragt,
En zyn verbondt naar zynen eisch betracht.
Wy zyn van Godt door misdryf afgeweken.
Wy zyn vervult met leemten en gebreken:
Zoodat wy voor zyn vierschaar schuldig staan,
Wanneer hy zyn Gedenkboek op wil slaan.
3 ‘t Gedenkboek, daar op ‘t klaarst is in geschreven
Al wat ‘er ooit van ‘t menschdom is bedreven.
Wat is dit boek; dan Godts Alweetendheit,
Daar alles naakt voor Godt in open leit?
Godt kent ons hart, en aller menschen daaden,
‘t Geheimste zelf dat van hen word beraaden:
Niets is ‘er dat Godts alziend’ oog ontslipt,
Hoe onbedacht uit ’s menschen hart geglipt.
4 Dies vindenw’ ons in diepe schuldt gezonken,
Dewyl wy zyn als aan het quaadt geklonken,
Door ‘t erfgebrek, dat daaglyks ons bestrydt,
En ons van Godt en zynen dienst ontwydt.
Wy zyn bevlekt zelfs van ons eerste wezen,
Daar onze schuldt ten top door is gerezen;
Zoodat ons hart voor ’s Hemels vierschaar beeft,
Zoo Godt haar niet genadelyk vergeeft.
5 Dat yder mensch dan roepe, vroeg en spade:
Barmhartig Godt; genâ, genâ, genade!
Toon ons genâ, ô Heer, die schuldig zyn,
Opdat aan ons uw zaligheit verschyn’!
| |
[pagina 436]
| |
Genadig Heer; vergeef ons onze schulden:
Vergeef dat wy nooit uwe Wet vervulden,
Vergeef het quaadt dat van ons is begaan,
Waardoor wy voor uw rechtbank schuldig staan!
6 Nu moeten wy oprechtelyk verklaaren,
Dat wy de schuldt van onze schuldenaaren,
Het ongelyk dat aan ons is geschiedt,
En menigwerf ons strekte tot verdriet,
Blymoedig, en van harte hun vergeeven.
Zoodat wy niet door wraaklust zyn gedreven,
Waardoormen ‘t quaadt zyn’ vyanden vergeldt;
Dewyl zulx uit een onrein’ ader welt.
Ruste.
7 Want hoe! Zal Godt aan ons het leven schenken?
Zal hy ons quaadt en misdryf niet gedenken,
Waardoor hy is beledigt en gehoont,
Zoodat hy ons van zyne wraak verschoont:
En zal de wraak in onze harten ryzen?
Dat wy dien geen barmhartigheit bewyzen,
Die schuldt bekent, en om vergeeving bidt?
Gewisselyk, dan mistmen ‘t rechte wit.
8 Dan schietmen mis, waarop man staâg moet doelen,
Om in ons die gesteltenis te voelen,
Dat elk van ons, naar ‘t voorbeeldt van den Heer,
En ‘t vast gebodt der Evangelileer,
Barmhartig zy aan zyne schuldenaaren.
Want wilmen eens hun schuldt by d’onze paaren,
Dan word ‘er geen gelykheit in bespeurt,
Als z’aan den toets der rechten wordt gekeurt.
9 De schuldt voor Godt is ‘t schenden zyner wetten,
Waardoor wy ons als tegen Godt aanzetten,
Ia loochenen zyn wezen met der daadt;
Als of hy niet een wreeker was van ‘t quaadt.
Maar zoo is ‘t met de menschen niet gelegen,
In ‘t misdryf dat zy aan andren pleegen,
| |
[pagina 437]
| |
Daarz’ iemant mee verdriet aandoen en leet;
Naardien dit slechts verongelyken heet.
10 Dit kanmen uit den Zielbehouder leeren,
(Wanneer hy wil de felle wraaklust weeren)
Daar hy ons in eenGa naar voetnoot* zinnebeeldt vertoont,
Hoedat de knecht werd van zyn’ Heer verschoont,
Die duizenden verschuldigt was bevonden:
Hoe die daar na zyn makker heeft gebonden,
En woedend’ in ‘t gevangenhuis gestelt,
Met d’uitkomst, die de heilge Schryver meldt.
11 Daar zietmen, hoe de Koning werd ontsteeken,
Om zulk een quaadt en ongelyk te wreeken;
En dat hy hem de pynbank overgeeft,
Totdat hy gansch de schuldt vereffent heeft.
Zoo, zegt de Heer, doet ook myn hemelsch’ Vader.
Indien de wraak welt uit haar bitter’ ader
In uw gemoedt; en gy, door fellen haat,
Uw’ broeder niet van zyne schuldt ontslaat.
12 Wy zeggen dan, wanneer wy Gode smeeken,
Dat hy ons staak’ van schulden en gebreken,
En zich met ons, in Iesus bloet, verzoen’,
Als wy gereedt met onzen naasten doen:
Datw’ in ons dit, door zyn genade, vinden,
Dat wy ons geern in vriendtschap weêr verbinden,
Met dien die ons heeft met der daadt misdaan,
Wanneer hy ‘t quaadt bekent by hem begaan.
ZIELZUCHT.
 13 Genâ, ô Godt, wil ons genade toonen,
En in het bloet van uwen Zoon verschoonen,
| |
[pagina 438]
| |
 Als die voor u op ‘t gruuwzaamst schuldig staan,
Van wegen ‘t quaadt dat hy ons is begaan.
Wy hebben, Heer, uw wetten overtreeden,
Waardoor uw gunst van ons is afgesneeden,
En wy gezakt zyn in een’ jammerpoel,
Zoodatw’ uw wraak en oordeel staan een doel.
14 Genâ, ô Godt, genâ om Iesus sterven!
Die leed om ons genade te verwerven,
En d’offerdoodt voor ons heeft ondergaan,
Op dat gy ons zoud van de schuldt ontslaan;
Dies smeeken wy u nochmaal om genade:
Want slaat gy, Heer, de misbedryven gade,
‘t Zy weetens of onweetende verricht,
Zoo vreezen wy als gy ze stelt in ‘t licht.
15 Vergeef, vergeef al onze gruweldaaden,
Waar over wy zyn in het hart belaaden,
En met berou u vallen, Heer, te voet!
Och! reinig ons in Iesus dierbaar bloet,
Dat hy eenwerf heeft aan het kruis vergoten,
Voor Adams zaadt en droeve lotgenooten.
Zie ons dan in dien Zielbehouder aan,
Als die uw recht door lyden heeft voldaan.
16 Vergeef ons, Heer, vergeef ons onze schulden:
W’erkennen dat wy nooit uw wet vervulden
Naar haaren eysch, en ‘t geenz’ in zicht bevat.
Hoe meenigwerf zyn wy niet afgespat
Van ‘t heilig recht en ‘t geen gy hebt geboden!
Wy hebben, Heer, barmhartigheit van nooden,
| |
[pagina 439]
| |
Of anders staan wy bloot voor uwe wraak:
Verschoon ons, datz’ons nimmermeer genaak!
*****
17 Wil ons, ô Godt, het misdryf niet vergelden:
Maar geef dat wy uw liefde mogen melden,
Waar door gy ons in Christus hebt verlost,
Dat hem zyn bloet en leven heeft gekost.
Wy rusten op den Heilant en zyn lyden,
In ‘t vast geloof dat hy ons zal bevryden
Voor alle straf gedreigt op ‘t schuldig quaadt,
Als die alleen is onze toeverlaat.
18 Geef dat wy ook barmhartigheit bewyzen
Den naasten, en den toorn niet laaten ryzen
Hoewelmen ons door wrevelzucht misdoet.
Geef datw’ altoos zyn vreedzaam van gemoedt,
Om met elkeen in vreedzaamheit te leeven.
Dat wy gereedt den medemensch vergeeven.
Wanneer hem zyn bedreven quaadt berouwt,
En hy zich voort by ons bescheiden houdt!
|
|