't Gereformeert gezangboek over de voornaamste gevallen en waarheden van 't Christendom
(1712)–François Halma–
AuteursrechtvrijOp de zangwyze van den LXV, en LXXII Psalm. P. 377. Nu staat ons van het ryk te zingen,
| |
[pagina 420]
| |
 Godts Ryk, dat eeuwig staat,
Opdat wy door bespiegelingen
Hier slaan de rechte maat,
Om onzen Koning te vereeren,
Wiens ryksstoel staat gevest
Dat hem geen magten konnen deeren,
Van ‘t aardtsche ryksgewest.
2 Godt is de Heer der ganscher aarde,
Verheerlykt door zyn magt,
Dies is ‘er niets zoo hoog in waarde,
Of ‘t beeft voor zyne kracht.
Hy smyt den hooggekruinden ceder,
Wanneer hy zich verheft,
Als eertyts Babels koning, neder,
Daar hem zyn blixem treft.
3 Maar Godt, die alles kan vernielen,
Als hy zyn wraakzwaardt scherpt,
Sticht ook zyn ryk hier in de zielen,
Die hy zich onderwerpt;
Daar vestigt hy zyn’ troon en woning,
In volle heerschappy,
Zoodat hy daar, als Heer en Koning,
Haar staakt van slaverny.
4 Hy zwaait den ryksstaf tot haar voordeel
Waarmeê hy haar behoedt,
Zoodat zy, uit des Hoogstens oordeel,
| |
[pagina 421]
| |
Verwachten ‘t zalig goedt.
Zy schroomen hier verdriet noch lyden,
Dat hun ontmoet op d’aard’;
Dewyl hun, na ‘t verloop der tyden,
De rykstroon is bewaart.
5 Wy bidden, dat dit Ryk mag koomen,
Door ‘t gensche wereldtruim,
Opdat, door Godts genadestroomen,
‘t Gevaagt word’ van den schuim;
En dat gerechtigheit hier bloeie,
Met liefd’ en vreê gepaart,
De deugdt tot aan de starren groeie,
Die allen zegen baart.
6 Hier toe komt ons Godts Geest regeeren,
Als Heerscher van ‘t gemoedt;
Zoodat wy Godt als Koning eeren,
Ontvonkt door zynen gloet,
En wy aan hem ons onderwerpen,
Met eerbied en ontzagh;
Zelfs als zyn roeden op ons snerpen,
Verdient door ons gedrag.
Ruste.
7 Wy eeren Iesus heerschappye,
En bidden dat elkeen
Zich aan zyn Koningkryke wye,
Als Heer van groot en kleen:
Dat hy zyn Kerke wil vergrooten,
In luister en getal,
Den Satan van den ryksstoel stooten,
Door zyns Bestryders val.
8 Dat Iesus al ‘t gewelt verbreeke,
Het geen hem tegenstreeft,
En als de Vorst het hooft opsteeke,
Die ‘t Ryk verworven heeft:
Die waardig is ‘t sieraadt te draagen,
Als Koning op den troon,
| |
[pagina 422]
| |
Door wien zyn vyandt wordt verslagen,
Die hem steekt naar de kroon.
9 Godts Ryksgebiedt word’ eens volkomen
In ’s hemels boog gesticht,
(De grondtvest van de hoop der vroomen)
By ‘t eeuwigblaakend licht.
Dan wordt Godt alles eerst in allen,
‘t Geen hier zyn aanvang heeft;
Daar zalmen op den rykstroon brallen,
Die nimmer zich begeeft.
10 Wy bidden hierom vroeg en spade.
En smeeken onzen Godt,
En Koning, dat hy ons verzaade
En geeve ‘t vol genot
Van ‘t geen wy in ‘t beginsel smaaken
Het wezendtlyke goedt;
Opdat wy tot de volheit raaken
Van zynen wellustvloedt.
11 Dat elk zich waardig dan gedraage,
Als Iesus onderdaan:
Dat elk van zynen lof gewaage,
Als boven zon en maan
Verheerlykt, door zyn alvermogen,
Dat alles hier regeert;
En die in ’s hemels ruime boogen
Als Koning word geëert.
12 Dan komt Godts Koningkryk op aarde,
Als wy gehoorzaamheit
Den Heer, die ons zyn heil beschaarde,
Betoonen naar ‘t bescheidt
Van zyn gestaafde Koningswetten,
De vaste regelmaat,
Om onze gangen naar te zetten
In deezen aardtschen staat.
| |
[pagina 423]
| |
ZIELZUCHT.
 13 O Koning Iesus, gy, verheven
Aan ’s Baders rechte handt,
hebt ons uw rechten voorgeschreven,
En ‘t licht by ons geplant,
Het licht in zyne volle klaarheit;
Wy eeren uw gezag,
Als volgers van uw dierbre waarheit,
Die ‘t al op ons vermag.
14 Wy volgen uwen zegestandert,
Die alles overwint,
En naar uw’ vryen wil verandert,
‘t Geen u is ongezint:
Gy maakt de Koningen der aarde
Gedwee door uwe magt;
De Vorsten zyn, hoe hoog van waarde,
Voor u als niets geacht.
15 Gy zwaait den ryksstaf in den hemel,
En door al ‘t wereldtrondt;
Belachend’ al het aardtsch gewemel,
Hoe eenig door verbondt,
Dat tegen u zich aan durft kanten,
| |
[pagina 424]
| |
En tegen yw gebiedt;
Wanneerg’ op zulke vloekverwanten
Uw scherpe pylen schiet.
16 Uw pylen treffen hen in ‘t harte,
Ter doodt, of zielsbehoudt;
Zy zwigten door ‘t gevoel der smarte,
Hoe moedig, trots, en stout,
Zoo datze zich u onderwerpen,
Gewillig, of door dwang,
Als uwe roeden op hen snerpen,
Tot heil, of ondergang.
*****
17 Och! dat uw Koningkryk haast koome
Met glans en heerlykheit!
Dat elk voor uwen scepter schroome,
Als dien gy hebt bereidt
Zoowel tot straffen, als regeeren.
Dat alles u ontzie,
En, als den Opperheer der heeren,
U trou en hulde biê.
18 Regeer ons, Heer, door uw genade,
Bestier ons door uw licht;
Dat ons uw Geest met u verzaade
Wanneer hy in ons sticht
Uw eeuwig ryk, om u te leeven,
Als onderdaanen voegt:
En hemelwaarts naar u te streeven,
Daar gty ons vergenoegt.
|
|