't Gereformeert gezangboek over de voornaamste gevallen en waarheden van 't Christendom
(1712)–François Halma–
Auteursrechtvrij
[pagina 375]
| |
Op de zangwyze van den CV Psalm. P. 152. Nu moeten wy eens overtreeden,
En van Godts heilge wet ontleeden
De tweede tafel, en den pligt
Tot onzen Evenmensch gericht,
In ‘t Goddelyk tafereel vertoont;
Den pligt dien Godt met zegen kroont.
2 Men moet, als Godt koomt duidlyk leeren,
Zyn’ Vader en zyn Moeder eeren,
Met allen dienst dien hy gebiedt,
En tot der Oudren nut geschiedt;
Waaraan hy zynen zegen hecht,
Naar ‘t woordt dat hy heeft toegezegt.
3 Dit leert zelf d’ingeschape reden,
Als zy de burgerlyke zeden
Ontvouwt in ‘t blinde Heidendom.
Ia, wie staat niet verbaast en stom,
Voor ‘t geen het in zyn schriften pleit
Tot staving dier gehoorzaamheid?
| |
[pagina 376]
| |
4 Maar ook zoo moetmen hier verklaaren,
Wie datmen moet by d’Oudren paaren,
En ‘t geen ‘t Gebodt hier door beduidt,
Als Godt zich in dees’ woorden uit:
Eert uwen Vader, als ‘t behoort,
En uwe Moeder, naar dit woordt.
5 Dies moeten wy ook d’Overheden,
Die hier des Hoogstens plaats bekleeden,
Als Vaders eeren met ontzag,
Met liefd’ en vrees in ons gedrag:
Naardien ‘t zyn Vaders van ‘t gemeen,
Wier hoogheit niemant mag vertreên.
6 Wy moeten ook de Leeraars achten,
(Wanneer zy hunnen plicht betrachten)
Als waare Vaders van de Kerk;
Hun eeren om ‘t godtdienstig werk,
Dat zy getrou en vaderlyk
Verrichten in des Heeren ryk.
Ruste.
7 Ook moeten wy eerbiedig vieren
Hun die mons door gezagh bestieren,
Als Voogden over ons gestelt,
Voor Vaders in Godts woordt getelt:
Want zy zyn Vaders inderdaadt
Die Zorgers zyn voor onzen staat.
8 Als wy die pligten laaten blyken,
Zal Godes zegen ons verryken,
Gelyk Godt duidelyk belooft.
Doch hy word van zyn gunst berooft,
Die d’Oudren wederspannig is,
Naar zyn gestaaft getuigenis.
9 Der Oudren zwakheit moetmen dulden,
Schoon zy de pligten niet vervulden,
Die Godt vereischt van hunnen kant.
Want eeuwig blyft de nauwe handr
Der kinderlyke liefde vast
Tot d’Ouderen, naar Godes last.
| |
[pagina 377]
| |
10 Godt wil de Kinderen regeeren
Door magt der Ouderen: by ‘t eeren
Van hunne tucht en heerschappy,
Opdat het menschdom zeker zy:
Want wierd dit eenmaal omgewendt
Zoo had wanorde paal noch endt.
11 Wilt dan uw Oudren eer bewyzen,
O Kinders! om in eer te ryzen,
Als Godt belooft in zyne wet.
Staat altoos pal en vast gezet
Voor d’eer den Ouderen verschuldt,
Zoo zietg’ eens uwen wensch vervult.
12 Zoo zult gy lang in vrede leeven,
In ‘t olandt dat u de Heer zal geeven.
Zoo krygt gy, alsg’ eens Ouders zyt,
Eer van uw kindren in dien tyt,
Zoo schiet gy op het rechte wit,
En krygt den hemel tot bezit.
ZIELZUCHT.
 13 O Heer, geef datw’ uw order eeren
Die gy, als Opperheer der Heeren,
hebt door uw goddelyke wet
By alle volken ingezet,
Van die verbintenis en pligt,
Die hier opzichtig word verricht.
| |
[pagina 378]
| |
14 Ontsteek in ons den gloet van binnen,
Opdat wy onzen naasten minnen
Met die oprechte tederheit,
Gelyk ‘t in uwe leering leit,
Die gy hebt in uw woordt verklaart;
En ‘t redenslicht zelf openbaart.
15 Leer ons, ô Heer, wel t’overweegen,
Dat wy niets aan den naasten pleegen,
Dan ‘t geen wy geerne zouden zien
Dat aan ons zelven mogt geschieên:
Het richtsnoer van ‘t gestaafde recht
‘t Geen ‘t menschdom aan elkander hecht.
16 O Heer, doe ons te recht bevatten
Hoe wy de zulken moeten schatten,
Dien gy hebt boven ons gestelt,
Voor wien de naam van Vader geldt,
‘t Zy door hun ampt, of maagschaps bloet,
Als dien wy eeren in ‘t gemoedt.
*****
17 Dat eendracht in de huizen bloeie;
Geen tweespalt in den Staat ooit groeie,
Door wrvel, of weêrspannigheit.
Geef d’Overheden wys beleit,
En in ‘t regeeren eer en trou,
Tot schraging van het Staatsgebou.
18 Geef ons den Vrede na te jaagen,
En ook de zwakheit te verdraagen
Van Ouderen en Overheên;
Opdat wy nooit te buiten treên
Den pligt, geboden door het woordt,
Voorheen op Sinaï gehoort.
|
|