't Gereformeert gezangboek over de voornaamste gevallen en waarheden van 't Christendom
(1712)–François Halma–
Auteursrechtvrij
[pagina 366]
| |
Op de zangwyze van den I Psalm. P. 247. Maar mag Godts Naam, zoo heilig, zoo gevreest,
Dan nimmermeer gebruikt zyn, minst, noch meest,
In Eeden, die de loutre waarheit staaven?
Mag Godt, voor wien geen zaaken zyn begraaven,
Met diep ontzagh niet aangeroepen zyn,
Opdat hy schift’ de waarheit van den schyn?
2 Of mogen ‘er geen Eeden zyn gedaan,
Als zommigen van ‘t Christendom verstaan,
Die, door een’ schrik en tederheit beneepen,
Van ‘t geen ‘t gevolg der Eeden na zich sleepen,
Wanneer zy niet oprechtelyk geschiên,
Het recht gebruik hier van geheel ontvliên?
| |
[pagina 367]
| |
3 Wy stemmen wel, dat allen valschen eedt
Onwaardiglyk Godts grooten Naam vertreedt,
En teffens ook; dat los onnodig zweeren
Niet anders strekt dan om Godts Naam t’onteeren:
Doch, hoe het stuk mag sworden uitgelegt,
‘t Gebruik word nooit door Wangebruik ontzegt.
4 Dies stellen wy en’ wettelyken Eedt,
Die Godt erkent als Godt die alles weet,
En die alleen het middle kan verschaffen,
Om door zyn wraak Myneedigheit te straffen;
En meenen, dat dien Eedt in ‘t Niew verbondt,
Zoo wel als in het Oude staat gegrondt.
5 Als d’Oppermagt in eene twyfeling,
Omtrent een zaak getrokken in geding,
Den Eedt gebiedt, zoo magmen dien verrichten:
Want hoe strydt iets met onze Godtdienstpligten,
Dat, alsmen voor de blanke waarheit pleit,
Men Godt aanroept, naar wil der Ovrigheit?
Ruste.
6 Zo ook, wanneer ‘t geëischt wordt door den noodt,
Tot reddinge van iemant uit den doodt,
Of andersins, om waarheit te versterken,
Die uit geen blyk is welgegrondt te merken:
Doch dat den Eedt tot Godes eer geschied’,
En ’s naastens nut, als ‘t heilig Woordt gebiedt.
7 Dit zweeren word in ‘t Niewe Testament,
Gelyk in ‘t Oud, van schennis vrygekent,
Als in ‘t gebruik by beide Kerkgenooten,
Voor wien Godt heeft de zaligheit ontsloten.
Men maakte dan geen’ schroom in eenig werk
Gepleegt van d’oud’ en Christus eerste Kerk.
8 Doch ‘t geen hierin de Roomsche Kerk beweert,
(Gelyk zy zulks door haar gebruiken leert)
Dat in den eedt de schepzelen zyn t’eeren,
Om plegtelyk by hunnen naam te zweeren;
| |
[pagina 368]
| |
Zoodat zy Godt op ‘t schepzel heeft gepaart
In d’Eeden; word van ons onvry verklaart.
9 Wy achten dat zy zich in ‘t stuk vergist,
En t’eenemaal den waaren grondtslag mist,
Waarop den Eedt alleen moet aangelegt zyn;
Want zekerlyk zoo moet aan dien gehecht zyn
Alweetendheit by hem die ‘t voorwerp hiet
By wien hy in een twyfelzaak geschiedt.
10 In ‘t zweeren bid men Godt eerbiedig aan,
Dat hy dien met zyn hulpe by wil staan,
Die trouwelyk zweert in zuivre handelingen:
Doch dat hy wil met zyne wraak bespringen
Dien die zyn’ Naam met valschen eedt onteert:
Elk lette dan, of hy naar waarheit zweert.
ZIELZUCHT.
 11 Oneindig Godt, uw Naam, zoo groot in kracht,
Word van uw volk eerbiediglyk gedacht,
Om nimmer dien te schenden, oft’ onteeren,
Geef dat wy, Heer, zooveel in ons is, weeren,
Dat niemant dien door lastering vertreedt,
Of dien misbruik’ tot eenen quaaden eedt.
12 Geef ons, ô Heer, voor u een diep ontzag,
Als voor den Godt die alle ding vermag,
In ‘t hoog gebiedt des hemels en op aarde.
D’eedtzweering zy by ons in groote waarde,
| |
[pagina 369]
| |
Opdatze nooit lichtvaardig word’ verricht,
Of staave ‘t geen door valsheit is verdicht.
13 Met eenen eedt hebt gy uw Vreêverbondt
Bevestigt, en in uwen Zoon gegrondt,
Dien gy, Heer, by uwzelven hebt gezworen,
Wanneer gy het gespelt hebt lang te vooren:
Gelyk die ook, alsw’ uit uw Woordt verstaan,
Van Engelen en Heilgen is gedaan:
14 Naardieng’ u dan hierin zoo klaarlyk uit,
Grootmagtigst Heer, zoo maakenw’ een besluit,
Dat eenen eedt niet strydt met onze pligten,
Wanneer wy dien eerbiediglyk verrichten:
Geef dan in ons de waar’ eerbiedigheit,
En vreeze voor uw hooge Majesteit!
*****
15 Geef dat wy nooit myneedig zyn in ‘t woordt
Het geen uit ons word plegtelyk gehoort,
Tot stavinge van voorgevalle zaaken.
Wy weeten dat uw gramschap zal ontblaaken
Op zulken daar uw vreeze niet in woont,
‘t Geen allermeest in ‘t zweeren word getoont.
16 Geef ons, ô Heer, die alle valsheit haat,
Wel gâ te slaan de grootheit van het quaadt,
Het geen wy door meineedigheit zien pleegen.
Een valschen eedt berooft ons van den zegen,
Ons in uw woordt belooft en toegezegt:
Dewyl uw vloek aan valsheit is gehecht.
|
|