't Gereformeert gezangboek over de voornaamste gevallen en waarheden van 't Christendom
(1712)–François Halma–
Auteursrechtvrij
[pagina 331]
| |
Op de zangwyze van den CXVI Psalm. P. 226. Maar zoo wy door den Heilant zyn verlost,
Zyn wy dan noch gehouden zedepligten,
Naar ’s Heeren wet, godtvruchtig te verrichten,
Schoon z hem voor ons het leven heeft gekost?
2 Heeft Iesus niet voor ons de wet vervult,
Door lyden en een heilige betrachting;
Zoodat het dient tot ons gemoedts verzachting,
Dat wy in hem zyn vry van straf en schuldt?
3 Dit stuk staat vast: dat Iesus heeft voldaan
Aan ‘t hoogste recht, voor onze schuldtbedryven;
Zoodatw’ in hem voor Godt onstrafbaar blyven,
Omdat hy voor de schuldt heeft ingestaan:
4 Omdat hy heeft in onze plaats volbragt
Den eisch der wet, door pligt, en ‘t zwaarste lyden,
Als Middelaar van d’oud’ en niewe tyden,
En Borge van het menschelyk geslacht.
5 Dus heeft de Heer, schoon zyn gehoorzaamheit
Aan ‘t Wetverbondt, een voorbeding zy t’achten
Van ‘t ampt dat hy als Heilant most betrachten,
Nochtans voor ons het heil hier door bereidt
| |
[pagina 332]
| |
6 Wy zyn in hem gerekent als maar een,
Hy als het Hoofdt, en wy als zyne leden:
Als die voor ons in ‘t vechtperk heeft gestreden;
Waardoor de kop der Hofslang werd vertreên.
7 Maar ook zoo wordt zyn dadelyk bedryf
Het menschdom tot rechtvaardigheit gerekent;
Zoo middagklaar vanGa naar voetnoot* Paulus aangetekent
Zoodat het strekt tot heil van ziel en lyf.
8 Doch evenwel ontslaat den mensch dit niet
Dat hy aan Godt gehoorzaamheit betoone,
Opdat hem Godt met zaligheit bekroone,
Schoon zulks niet om haar waardigheit geschiedt.
9 Wy, die vereent zyn met den Heer, ons Hooft,
Zyn schuldig hem gehoorzaam na te streeven,
Naar ‘t voorbeeldt van zyn heiligheit te leeven;
Waardoor wy ‘t heil verwerven, ons belooft.
10 Die zegt dat hy den Heer is ingelyft,Ga naar voetnoot**
Moet in hem, als den Wynstok, vruchten draagen,
Indien hy hem zal door geloof behaagen,
Waardoor hy vast met hem vereenigt blyft.
I Ruste.
11 Onmogelyk leeft hy in ‘t schuldig quaadt,
Dien die de Heer heeft als zyn zaadt verworden,
Voor wien hy is op Golgotha gestorven:
Omdat zyn kracht zelf in hem overgaat.
12 De levenskracht stort Iesus in ‘t gemoedt
Van zynen Geest; waardoor hy is bewezen
Godts Zoon te zyn, wanneer hy is verrezen,
Die in ons werkt den zuivren liefdegloet:
13 Den liefdegloet tot Godt die ons behoudt,
En Iesus, die ons met zyn bloet gekocht heeft,
Waardoor hy ons op niew met Godt verknocht heeft,
Opdat de deugdt in ons wierd’ opgebouwt:
| |
[pagina 333]
| |
14 Opdat hy ons herstichtte tot zyn huis,
Naar zyn bestekm als geestelyke steenen,
Waartoe hy hier op aarde was verscheenen,
En tot ons heil most sterven aan het kruis.
15 Dit is ‘t gevolg van ‘t Offer dat hy deed’;
Dat hy ons zou van schuldt en straffe staaken,
Doch ons ook vry van ‘t vuile misdryf maaken,
Als ‘t groote wit daar hy aan ‘t kruis om leedt.
16 Nu Iesus is verrezen van de doodt,
En heilryk uit de grafspelonk gestegen,
Zoo heeft hy voor ‘t verloste volk verkregen,
Dat hy het Godts genadestroom ontsloot.
17 Dus wort zyn volk verniewt door zynen Geest,
En dag op dag door zyne kracht herboren:
Dus krygt het weêr ‘t geen Adam had verloren,
Ia meerder, als voor geen verval bevreest.
18 ‘t Krygt meerder licht door deeze Levenszon,
(Hoewel allengs) en haare zuivre klaarheit,
Doordien ‘t beschouwt de goddelyke waarheit,
Hoe Iesus doodt het Aartsepent verwon.
19 Dat schoon gezicht van Iesus zegepraal,
Verwekt in ons dat wy hem eer bewyzen;
Dan voelt ons haer in zich de liefde ryzen,
Waardoor het gloeit van Godes liefdestraal.
20 Dan blinkt in ons weêr ‘t Goddlyk Evenbeeldt,
Te jammerlyk in ons door ‘t quaadt verduistert;
Zoo worden wy van ‘t misbedryf ontkluistert,
En ziel en lyf van ‘t vloekbaar quaadt geheelt.
II Ruste.
21 Dus worden wy, de zwakheit zelve, sterk,
Door Iesus kracht, gezonden uit den hoogen.
Zoo voelen wy in ‘t hart Godts alvermogen,
Waardoor hy ons gewillig maakt in ‘t werk.
22 Wy, kennende het onwaardeerbaar goedt,
Van Godt ons in den Middelaar geschonken,
Gevoelen straks in ons de liefdevonken,
| |
[pagina 334]
| |
Waardoor wy hem beminnen in ‘t gemoedt.
23 Die weldaadt eischt de grootste dankbaarheit,
Ons leven lang, de Godtheit te bewyzen,
Om haaren naam godtsdienstiglyk te pryzen,
Omdatz’ ons heeft het grootste heil bereidt.
24 Ondankbaarheit is ‘t schrikkelykst gedrocht,
Dat immermeer op aarde werd gevonden:
En zonden wy, geslaakt van straff’ en zonden,
Niet danken dien, die ons heeft vrygekocht?
25 Zal ’s menschen geedt, die zyne pligten kent,
Zoo verre van den rechten weg verdwaalen,
Dat hy niet roemt des Heeren liefdestraalen,
Die hy, tot heil, hem uit den hoogen zendt?
26 Dus eischt de pligt van dankbaarheit, dat wy
Gehoorzaam zyn aan Godts gestaafde wetten,
Ia ons geheel tot d’onderhouding zetten,
Opdat ons hart hem welbehaaglyk zy.
27 De zaliging des zondaars is een stof
Om eeuwig.. den Opperheer te pryzen;
Dies moeten wy hem deezen pligt bewyzen,
En zonder end uitgalmen zynen lof.
28 Is Godt, die ons in zyne gunst ontfangt,
Om iesus wil, niet alle dankpligt waardig?
Wie zou dan niet bereidt staan en volvaardig
Tot ’s Heeren dienst, van wien het alles hangt?
29 Schenkt Godt ons, om de liefde van zyn’ Zoon
De zaligheit: wat is die toch te noemen,
(Ten zy men haar leenspreukig wil verbloemen)
Dan Heiligheit, des menschen hoogste kroon?
30 ‘t Verloste volk past dan de heiligheit,
En Godes wet godtvruchtig t’onderhouden,
Die nimmer kan in haare kracht verouden,
Als ‘t richtsnoer van het menschelyk beleit.
III Ruste.
31 De deugdt moet ook dieswegen zyn betracht,
Opdat wy ons in ‘t oordeel niet vergissen,
| |
[pagina 335]
| |
Of wy Godts gunst ook in den Heilant missen;
Zoodat hy ons als zyn Verlosten acht.
32 Wien is ‘t bewys dat hy ‘t geloof bezit,
Dan die zulks kan bewyzen uit zyn daaden?
Dit is de toets naar Godts gewyde bladen:
Elk doele dan op dit gestelde wit.
33 Men vleie zich met geenen lossen waan;
‘t Geloof moet uit de deugtbedryven blyken,
‘t Verloste volk naar Godes beelde gelyken,
En williglyk het deugdenpadt opslaan.
34 De waare Deugdt stelt hier het onderscheidt,
In zulken die waarachtiglyk gelooven,
En hun die niet geheiligt zyn van boven;
Hoe sterk men voor het doodt geloove pleit.
35 Het bloot geloof, dat slechts de mondt belydt,
Zal nimmermeer in ’s Hemels vierschaar gelden;
Als zonneklaar d’Orakelwoorden melden,
Noch ook het geen maar duurt voor eenen tyt.
36 Het waar geloof gaat met de deugdt gepaart,
Wat ook ‘t vernuft scherpzinnig mag verdichten:
Het waar geloof vereischt de liefdepligten,
Als blyken dat wy zyn naar Godt geäart.
37 Schoon ons bedryf dan niets verdient by Godt,
En in Godts recht niet kan tot vryspraak strekken,
Om onze schuldt voor ‘t alziend’ oog te dekken;
Zoo lieftmen deugdt gelyk ons zalig lot.
38 Hy die de deugdt vindt in zyn hart geplant,
De heiligheit, naar Godts volmaakte voorbeeldt,
Geniet een goedtm het geen hy keurt en oordeelt
Dat nimmer is bevatbaar voor ‘t verstandt.
39 De zaligheit van ‘t Evangeliwoordt
Is nooit gezien, noch van ‘t vernuft begrepen,
Hoe fyn ook op den steen der Schrift geslepen;
Als die niet tot den aardtschen staat behoort.
40 Maar alsmen is geheiligt door Godts kracht,
Dan kent de ziel het leven door bevinding,
| |
[pagina 336]
| |
In zyn begin; waartoe zy, na d’ontbinding
Des lichaams, wordt in eeuwigheit gebragt.
IV Ruste.
41 Wy moeten dus ook schikken naar Godts wet,
Opdat wy, door de heiligheit van ‘t leven,
Een voorbeeldt aan ons medemenschen geeven,
Door ons gedrag, als rem en onbesmet.
42 Zien wy datz’ in het misdryf zyn versmoort,
En dagelyks Godts hemelwetten schenden;
Zoo moeten wy in liefd’ ons tot hen wenden,
Tot hun behoud, naar ‘t Evangeliwoordt.
43 De liefdepligt vereischt dat ons gedrag!
Den Evenmensch verstrekke tot een voorbeeldt,
Het geen in hem het zielgebrek veroordeelt,
Opdat hy Godt eer biede met ontzagh.
44 ‘t Zy blykbaar dat wy hooren naar Gods stem,
En als om strydt ons naar den hemel haasten,
Opdat dit ook ontsteek’ in onzen naasten
De zucht naar Godt en Godts Ierusalem.
45 Zoo Godes liefd’ in onze harten straalt,
Zal zy zich ook naar buiten laten voelen;
Zoodat wy op des Naastens welstant doelen,
Als of die was aan onzen staat gepaalt.
46 Het menschdom, uit het zelve bloet geteelt,
In welk gewest van ‘t wereldtruim gevonden,
Is door een’ bandt van maatschappy verbonden,
Als ‘t zelve lot door schepping meêgedeelt.
47 ‘t Is onze pligt dan, naar ‘t gestaaft bescheidt,
Dat wy elk mensch door onzen wandel stichten,
De duisterheit van zynen geest verlichten;
Opdat hy zie Godts groote zaligheit.
48 Geen liefde blyft besloten in haar’ grondt,
Maar is van aart om daadlyk uit te breeken,
Om ook de liefd’ in anderen t’ontsteeken:
Die eischt ook d’aart van ’s gemels Vreêverbondt.
| |
[pagina 337]
| |
49 Zoo wy dan zyn gesterkt door ’s Heeren Geest,
Zoo moeten wy ook onzen Naasten sterken
En toonen, door ‘t bedryf van goede werken,
Hoe Godt van ons gedient wordt en gevreest.
50 De zuivre glans waarmee wy zyn bestraalt,
Moet zoo uit ons op onzen Naasten schynen,
Dat door ons licht de nevelen verdwynen,
Waardoor zy zyn van ‘t hoogste Goedt verdwaalt.
V Ruste.
51 Geen heil is dan ten besten voor ‘t geslacht
Dat steeds volhardt in alle goddeloosheit,
Wiens leven als een schakel is van boosheit,
En dat in ‘t hart Godts zaligheit veracht.
52 Dat, opentlyk gebrandtmerkt in de Schrift,
Zyn zulken, die in vuil’ onkuisheit branden;
Of Afgoôn, kunst en werk van menschen handen,
Vereeren voor een’ onbezonnen drift.
53 Den schenderen van ‘t heilig Echtverbondt
Heeft Godt ook uit zyn Koningkryk gesloten;
Ook die hun goedt onwettelyk vergrooten,
Door dievery, of andren slinxen vondt.
54 De gierigaart deelt ook in ‘t zelve lot,
Die zynen schat stelt tot zyn zielsbetrouwen,
En ‘t gout gelyk zyn Godtheit komt beschouwen:
Waardoor hy zich geheel vervreemt van Godt.
55 De dronkaart staat hier by ook opgetelt,
Die vroeg en spa zyn’ lust boet in het zwelgen.
Den lasteraar zal ’s Hemels wraak verdelgen,
Die tegen Godt van gif en trotsheit zwelt.
56 Geen rover, die de groote wegen schendt,
Of enkel leeft door menschen t’onderdrukken;
Of zulken, die met andre gruwelstukken
Bezoedelt zyn, zyn ooit van Godt gekent.
57 Nooit ziet Godt hun gelyk de zynen aan:
Dies zullenz’ ook nooit ’s Hemels ryk beërven,
| |
[pagina 338]
| |
Maar eeniglyk het licht zyns aanschyns derven,
Naar ‘t klaar vertoog van zyn Orakelblaên.
58 Men weeze dan den Schepper van ‘t Heelal,
En oeffene met yver zyn geboden;
Naardien hy eens de levenden en dooden,
Als Rechter, voor zyn vierschaar daagen zal.
59 Dit is de pligt dien yder mensch betaamt,
Doch allermeest betaamlyk is den Christen:
Laat ons den tyt dan langer niet verquisten
Met ydelheit, die ons in ‘t end beschaamt.
60 Elks harte zy op zynen weg gezet,
Om zynen Godt behaagelyk te leeven,
En blaakende naar ’s hemels kroon te streeven,
Langs ‘t deugdenpadt, geschetst in ’s Heeren wet.
ZIELZUCHT.
 61 O Godt, tot u strekt myne ziel zich uit,
Die my uw’ Zoon geschonken hebt ten leven;
Wil in myn hart uw licht en waarheit geeven:
Zoo wordt daar in het misbedryf gestuit.
62 Bekeer my, Heer, zoo word ik recht bekeert,
En koom myn ziel met uw genade sterken,
Opdat ik blink’ in deugt en goede werken,
Waardoor gy word verheerlykt en geëert.
63 De werken zyn ‘t bewysdom van ‘t geloof,
‘t Geloof, ô Heer, in u en uwen Zoone,
Waaropg’ ons schenkt een onverwelkbre kroone,
Die nimmer valt den vyanden ten roof.
| |
[pagina 339]
| |
64 Ontsteek in ons dne zuivren liefdegloet,
Opdat wy u als ‘t hoogste Goedt beminnen,
Door ons bedryf den evennaasten winnen;
Als ‘t geen waardoor de deugdt wordt aangevoedt.
65 De werken zyn de weg ter zaligheit,
Opdat wy, Heer, in uw gemeenschap raaken,
Waar naar wy reeds door uw genade blaaken;
Ons in het bloet van uwen Zoon bereidt.
66 Wy zyn bestraalt van ‘t Evangelilicht;
Geef dat wy naar die groote klaarheit leeven,
En ons aan u geheelyk overgeeven,
Als eindeloos aan uwen dienst verplicht.
67 Waartoe hebtg’ ons uw zaligheit verklaart?
Is ‘t niet opdat het misdryf in ons sterve?
En d’oude mensch zyn booze lusten derve?
Waartoe gy ‘t hart verniewt en wederbaart.
68 Verniew in ons, ô Heer, uw evenbeeldt,
Opdat wy weêr met uwen luister pryken,
En onze wil naar d’uwe mag gelyken;
Waartoeg’ ons hebt uw kennis meêgedeelt.
*****
69 Uw vreeze zy in ons gemoedt geprent,
Zoodat wy u altoos voor oogen stellen,
En wy geheel van uwe liefde zwellen;
Van ‘t schuldig quaadt geheelyk afgewendt.
70 Geef datw’ons nooit bedriegen door den schyn,
Alsw’ uiterlyk de pligten slechts betrachten
Van zulken die uw heilig woordt verachten,
En door hun mom voor u doemwaardig zyn.
71 Al ons bedryf zy zuiver en oprecht,
Alleen gericht naar Iesus leer en voorbeeldt:
Zoo wordenw’ in uw vierschaar niet veroordeelt,
En krygen ‘t heil datg’ ons hebt toegezegt.
72 Werk in ons, Heer, dat u behaaglyk zy,
Zoo zullen wy in alle deugden bloeien.
| |
[pagina 340]
| |
Besproei ons hart datw’ als de palmboom groeien;
Opdat zich elk aan uwen dienst toewy’!
|
|