't Gereformeert gezangboek over de voornaamste gevallen en waarheden van 't Christendom
(1712)–François Halma–
AuteursrechtvrijOp de zangwyze van den LXXXVI Psalm. P. 222. Iesus erf en huisgenooten,
Zyn in eenen kring besloten,
Die zyn Kerk geheeten wordt,
| |
[pagina 325]
| |
 Waar op hy zyn gaven stort.
Zy, gewydt aan zyne leere,
Is het lichaam van den Heere,
Dien zy als haar Hooft erkent,
Die op haar zyn zegel prent.
2 Zy is ‘t volk dat hy vergadert,
‘t Geen in liefde tot hem nadert,
En zich door den sterken knoop,
Van geloof en vaste hoop,
Aan dien Heilant houdt verbonden,
Als den Heeler haarer wonden,
Die haar met zyn heil beschenkt,
En ten leven voedt en drenkt.
3 Zy geniet het groote voorrecht,
Dat zy enkel haar gehoor hecht
Aan diens Meesters onderwys.
Daaruit leert zy dat de prys,
Van een onwaardeerbre waarde,
Na haar stryden hier op aarde,
Door den Heer haar is bereidt,
En wacht in d’onsterflykheit.
4 Zy word ‘s Heeren Ryk geheeten,
Zyn gebiedt; niet af te meeten
Naar des wereldts heerschappy.
Iesus opperkerkvoogdy
Is inwendig in de zielen,
Die voor zyne hoogheit knielen,
En erkennen, met ontzag,
Dat hy alle ding vermag:
| |
[pagina 326]
| |
5 Dat hy is de Heer der Englen.
Die hun stemmen samenmenglen,
In het goddelyk muzyk
Met de Kerk in ‘t hoogste ryk.
Dit helpdt de Kerk beneden,
In Godtvruchtige gebeden,
En gezangen tot den lof,
Van den Heer in ‘t starrenhof.
6 Iesus gaf, door zyn vooziening,
Aan zyn Kerk een rechtsbediening,
En de sleutels van zyn ryk,
Ten gebruike; tot een blyk
Van haar leenrecht in ‘t bestieren
Van hen die zyn wetten vieren:
En om d’ongehoorzaamheit
Te bedwingen met beleit.
I Ruste.
7 Oppermagt naar Romes zeden,
Wordt niet in de Kerk geleden,
Daarmen voert een kerkvoogdy,
En verwaande heerschappy
Over d’erfenis des Heeren;
Tegen ‘t geen d’Apostels leeren,
En vooral vanGa naar voetnoot* Petrus woordt,
‘t Geen niets min dan ‘t Pausdom schoort.
8 Echter moet ‘er order wezen,
Om niet voor ‘t gevolg te vreezen,
Dat wanorder haast verwekt,
En ten val der Kerke strekt.
Godts gewyde Huis en tempel
Sluit uit zynen muur en drempelo
‘t Boos vergif van kettery,
Opdat elk daar veilig zy.
9 ‘t Sluit ook d’ongerechtigheden,
Die zyn heiligdom vertreeden,
En ontluisteren van sieraadt,
| |
[pagina 327]
| |
Uit den ring van zynen staat.
Iesus Kerk heeft magt gekregen,
Dat zy uitt den vloek en zegen,
Door haar Evangelistem:
En dit woordt heeft kracht en klem.
10 Wat gy binden zult op aarde,
Zegt de Heer, houd Godt van waarde
In den hemel, naar zyn recht.
Hy heeft aan uw woordt gehecht
Zyn verzeegling in zyn oordeel,
‘t Zy tot heilverlies, of voordeel,
Alsmen ‘t quaad’, of ‘t goede werkt:
Dus ziet gy uw woordt gesterkt.
11 Laat het heilige niet rooven.
Sluit hun uit die niet gelooven,
Of ontheilig zyn van aart,
Spreekt de Heer, als gansch onwaardt
Mynen voorhof te betreeden.
Snydt hun, als verrotte leden,
Van myn kerkgemeenschap af:
Scheidt het kooren dus van ‘t kaf.
12 Deeze magt moet gy gebruiken,
Om de vleugelen te fnuiken
Der godtloosheit in myn Kerk.
Zyt dan welgemoedt in ‘t werk,
Zegt hy voort, myn Kruisgezanten.
Hun die tegen my zich kanten,
Gaat met uwen Ban te keer,
En smyt hunne trotsheit neer.
II Ruste.
13 Donder heeftmen niet te vreezen
Uit het Vatikaan gerezen,
Noch den blixem zonder kracht
Uit Sint Pieter voortgebragt,
Dien de Paus alom laat blikken,
Om de wereldt te verschrikken,
| |
[pagina 328]
| |
Als hy, in grammoedigheit,
Voor ‘t gezagh zyns zetels pleit.
14 Deeze magt is hem van boven
Niet gegeeven, om te dooven
‘t Opperkeizerlyk gezagh.
Want de Schrift maakt geen gewagh
Van dien Priesterlyken standert,
Die de kruisvaan heeft verandert,
In een bloetvlag van gewelt,
Die zich tegen Iesus stelt.
15 Doch, schoon wy geen Pausschap schroomen,
Om het misdryf in te toomen,
Zoo heeft Iesus eene wet
Voor de Kerktucht ingezet,
Om all’ ergernis te weeren.
Deezen regel moetmen eeren,
Als een breidel voor het quaadt
Dat den groet der Kerke schaadt.
16 Elk moet dan de kerktucht vieren,
En zyn gangen zoo bestieren,
Dat zy nimmermeer hem treff’.
Dat geen mensch zich ooit verheff’
Om die banden te verscheuren,
Iesus rechten af te keuren,
Die hy gaf, met eigen mondt,
Aan de Kerk van ‘t Niew verbondt.
17 Elk moet zich dan waardig draagen,
Om den Heilant te behaagen,
Ia ‘t gebruik van ‘t Sakrament.
Want hoewel ‘t niet is bekent,
Aan de Kerk, wiens hart oprecht is,
Zoo vreez’ elk het geen gehecht is
Aan d’onteering van het Beeldt,
Dat de Heer den zynen deelt.
18 Godt zal eens de vierschaar spannen,
En uit zyne Kerk verbannen
Allerlei onreinigheit,
| |
[pagina 329]
| |
Die ons van zyn liefde scheidt.
‘t Onkruidt zal hy dan verbranden;
Zulken die onzuivre handen
Sloegen aan het heilig Broodt:
Hun een teken van de doodt.
ZIELZUCHT.
 19 Ben ik een van uwe leden,
Die uw heiligdom betreeden,
Opperheer van uwe Kerk?
Draag ik uw livrei en merk,
Als ik uiterlyk laat blyken?
Zoo moet ik naar u gelyken;
Geef my hier toe uwen Geest,
Die myn zielgebrek geneest.
20 Geef dat k u waardig leeve,
Uwen wil nooit tegenstreeve,
Maar dien altoos doe met lust.
Nooit word’ in myn hart gebluscht.
‘t Heilig vier van uw genade,
Maar ontvonk het vroeg en spade,
Opdat ik met vierigheit
U vereer’ in myn beleit.
| |
[pagina 330]
| |
21 Geef, ô Heer, dat ik bemerke,
Dat ik als een lidt der Kerke
Door uwe dierbaar bloet gekocht,
Blyven moet aan haar verknocht,
Door de waarheit te belyden,
En my aan de deugdt te wyden,
In een Christelyk gedrag,
Tot uw eer, met diep ontzag.
22 Leer my ‘t allen tyt het goede.
Dat uw Geest my altoos hoede
Voor het snoode misbedryf,
Doodelyk voor ziel en lyf.
Doe my ook de kerktucht schroomen,
Die, om ‘t misdryf in te toomen,
Zonder staving van gewelt,
In de Kerk is ingestelt.
*****
23 Wil my diep in ‘t harte prenten
‘t Recht gebruik der Sakramenten,
Daar ik deelgenoot van ben,
Geef dat ik uw waarheit kenn’,
Opdat ik my waardig draage
Naar uw woordt, en u behaage,
Yverig in ‘t heilig werk,
Als een lidtmaat uwer Kerk.
24 Laat my nimmer van u wyken,
Nimmer in de deugdt bezwyken,
Nimmer spatten van het woordt
Altyt in de Kerk gehoort.
Laat my uw genade veilgen,
Om nooit uw verbondt t’ontheilgen:
Opdat ik u, steedts getrou,
Eens in heerlykheit beschouw’.
|
|