't Gereformeert gezangboek over de voornaamste gevallen en waarheden van 't Christendom
(1712)–François Halma–
Auteursrechtvrij
[pagina 178]
| |
Op de zangwyze van den LXXX, of ook van den CV Psalm. P.127. Laat ons nu eens 't geheim ontvouwen,
En, in den geest verrukt, beschouwen,
Dat Godes Zoon in 't vleesch verschynt,
Waardoor zyn glans voor 't oog verdwynt;
Gelyk wanneer het zonnelicht
Benevelt word voor ons gezicht.
2 Hy, lang der Vaderen verlangen,
Is van den Heilgen Geest ontfangen,
En in de maagdenschoot geteelt;
Opdat de breuke werd geheelt
Die tusschen Godt en 't menschdom was,
En hy, als Heilant, haar genas.
3 Hy werd uit eene Maagdt geboren,
Gelyk het was gespelt te vooren,
Naar Ga naar voetnoota Jesaias klaar verhaal,
Als was het d' Evangelitaal
| |
[pagina 179]
| |
Van Godts Gezanten opgestelt,
Daar Iesus oirsprong word gemeldt.
4 Een Maagdt most eens bezwangert worden,
Hoezeer het aanliep tegen d' orden
Gestelt in 't menschelyk geslacht.
Dit wonder heeft ook Godt volbragt,
Naar spelling der Orakelstem,
In Davids stadt te Bethlehem.
5 Godt heeft een lichaam aangenomen,
Niet al s de Fabeldichters droomen
Van hun verzierde Godenry,
In hun boeleering, en gevry,
Zelf van Iupyn den Donderaar,
En al de valsche Godenschaar.
6 O neen: Godts Zoon quam hier beneden,
Opdat hy zou het ampt bekleeden
Van Middelaar, tot schrik der hel,
Als Heilant, en Immanuël,
Die tusschen Godt en 't menschdom staat,
Tot zoen van schuldt en 't zondig quaadt.
7 De Maagdt Maria werd zyn moeder,
Waardoor hy werd tot onzen broeder,
En 't Hoofdt van zyne Kerk verklaart.
In onschuldt heeft zy hem gebaart,
Gereinigt door den Heilgen Geest,
Die alle zielgebrek geneest.
8 Godts Zoon, van eeuwigheit geboren,
Heeft zyne Godtheit niet verloren
Toen hy op d' aard' in 't vleesch verscheen.
Dit krenkt zyn Godtheit niet, ô neen:
Naardien zy geen verandring lydt,
Noch ooit kan lyden in den tydt.
I. Ruste.
9 Hy, eeuwig Godt, is Godt gebleven,
Doch werd geboren daar beneven
Als mensch; hoe wonderlyk het schynt,
| |
[pagina 180]
| |
En 't Ongeloof zich hier verpynt,
Om 't stuk te wraaken in den grondt
Als waar 't een droom en menschenvondt.
10 Daar Godt spreekt moet de Reden zwygen.
Ia, schoon men kan geen denkbeeldt krygen,
Hoe Godt en mensch vereenigt zyn,
En dat ons is gelyk, noch schyn
Van die vereeniging bewust,
Zoo zynw' op Godt hierin gerust.
11 Maar zelf in menschelyke zaaken,
Daar ziel en lyf maar een uitmaaken,
Zoodat die twee zyn een persoon,
Is hier van eenigzins 't vertoon,
Hoe twee natuuren zyn verknocht,
Als 't meesterstuk van Godts gewrocht.
12 Geen ziel alleen is mensch te noemen,
Noch 't lichaam, zonder te verbloemen;
Doch beide maakenz' een geheel.
Dus noemtmen elk dier twee een deel,
Of twee natuuren in der daadt,
Waaruit de gansche mensch bestaat.
13 Dus verre kanmen 't stuk betrachten,
En vergelyken met gedachten,
Omtrent het menschelyk bestaan.
Doch willen wy noch verder gaan,
Gedreven door nieuwsgierigheit,
Zoo zienw' ons zelven haast misleidt.
14 Men moet in 't Evangeli zoeken,
En d' andre Godtgewyde boeken,
Daar Iesus word geopenbaart,
't Geen van den Heilant word verklaart,
Dat hy, naar 't eeuwig raadtbestel,
Is Godt met ons, Immanuel.
15 Dus is hy, naar Godts raadt en orden,
Het waare Davids Zaadt geworden,
Gelyk dien Koning was belooft.
Dus werd hy ingewydt tot Hoofdt
| |
[pagina 181]
| |
Van zyne Kerk in 't hemelsch hof,
Daar 't alles klinkt van zynen lof.
16 Doch hy most met zyn broedren paaren,
En in natuur hun evenaaren,
Maar schuldeloos en zonder smet,
En buiten het verwyt der Wet,
Waar onder 't gansche menschdom zucht;
Van Adams val de wrange vrucht.
II. Ruste.
17 Maar is 'er eenig heil t' erlangen,
Dat Iesus heilig is ontfangen,
En in den maagdenschoot gedaalt
Met glans van heiligheit bestraalt?
Bevrydt van erfgebrek en schuldt;
Van 's moeders lyf met Godt vervult?
18 Gewis: want dit 's de vaste grondtslag,
Waarin de kracht van Godts verbondt lag,
En zyn beloft' in 't Paradys,
Waarin hy heeft verklaart de wys
Van zaliging voor ons geslacht,
Door 't Urouwenzaadt en zyne kracht.
19 Dit zou den kop der slang verbreeken,
Doch zy het in de verssens steeken
Wanneer 't aan 't kruis den doodtsnik gaf,
En kort gegyzelt werd in 't graf:
Doch 't Zaadt most van het helsch fenyn
In zyn geboorte zuiver zyn.
20 Zou Iesus ons van zonden slaaken,
En vry van schuldt en straffe maaken,
Zoo most hy niet zyn van dees' aard',
En als een Adamstelg gebaart;
Maar als een tweeden Adam staan,
Wiens heil tot ons kon overgaan.
21 Hy most van boven nederdaalen,
Als Godes Zoon, in d' enge paalen
Van d' aard' als hy ons vleesch aannam;
| |
[pagina 182]
| |
Opdat hy, als een offerlam,
Naar Ga naar voetnootb Iesaias had voorzeidt.
Voor ons ter slagtbank wierdt geleidt.
22 Nu mogen wy vrymoedig spreeken,
Want Iesus dekt ons' erfgebreken,
Door zyne heiligheit voor Godt:
Nu roemenw' in ons zalig lot,
Dat onze schuldt niet staat in 't licht
Van Godts des Rechters aangezicht.
23 Wy, schoon in Adams schuldt geboren,
En waardig 's Hemels vloek en tooren,
Beroemen ons nu in den Heer,
En 't licht der Evangelileer,
Dat wy door Iesus zyn bevrydt,
En tot d' onsterflykheit gewydt.
24 Wie zal ons nu doemwaardig achten?
Nu Iesus, 't Hoofdt der Hemelmagten,
Ons met zyn heiligheit omhangt,
En tot zyn eigendom ontfangt?
Nu hy geboren is en leeft,
En ons Godts gunst verworven heeft?
ZIELEZUCHT.
 25 O Zoon van Godt, aan ons gegeeven.
Om ons te brengen tot het leven,
Waartoe een Maagdt u heeft gebaart;
Opdat de mensch, met Godt gepaart,
| |
[pagina 183]
| |
 Wiedt Godt met ons; geef ons te zien
't Geen Godt in u ons aan koomt biên.
26 Gy zyt in heiligheit ontfangen.
U heeft het quaadt niet aangehangen,
Waar door wy staan voor Godt bevlekt:
Want gy zyt door Godts Geest verwekt
In uwe Moeders kuischen schoot,
't Geen alle smetten buiten sloot.
27 O Heilige Iesus, hier beneden
Ontfangen in Mariaas leden,
Wien, door den Geest der heiligheit,
Het heilig lichaam is bereidt;
Wy eeren u als Davids zaadt,
Des menschdoms hulp en toeverlaat.
28 Gy zyt, als 't was gespelt te vooren,
Alleen tot heil van ons geboren,
En, daalens' uit des Vaders ryk,
Wierdg' uwen broederen gelyk:
Geef ons te worden, als gy zyt,
Van alle smet en schuldt bevrydt!
*****
29 Wil onze schuldt voor Godt bedekken,
En laat ons erfgebrek niet strekken
Tot onze schaamt' in 't hoogste recht,
Zoodat het daar in open legt:
Bedek,met uw onschuldigheit,
Al 't geen ons van den hemel scheidt.
30 Gy zyt tot Middelaar gezonden.
In u alleen word heil gevonden.
Gy hebt alleen 't rantzoen betaalt,
Waar door Godts goedheit op ons straalt:
O Iesus, Zoon der Moedermaagdt,
Verleen ons al dat Godt behaagt!
|