't Gereformeert gezangboek over de voornaamste gevallen en waarheden van 't Christendom
(1712)–François Halma–
AuteursrechtvrijOp de zangwyzen van den CV Psalm. P.110. Datw' ons nu in den geest verkloeken,
Opdatw' eerbiedig ondezoeken
Godts werking in het geen hy schiep,
Op d' aardtkloot en in 't bruischend diep;
Waardoor hy krachtig onderhoudt
Al 't geen zyn Almagt heeft gebouwt.
2 Godt laat zyn handenwerk niet vaaren,
Gelyk een kiel die in de baaren
Gelaaten word aan vreemt bestier.
Godts werking blinkt zoo krachtig hier
Als 't daglicht aan het starrenhof,
| |
[pagina 152]
| |
Naar eisch der voortgebragte stof.
3 Want, kan het blint geval iets werken?
Kan immer 't niet het niet zoo sterken
Dat het in zyne werking blyft,
En in zyn wezendheit beklyft,
Waarin 't door schepping is gestelt?
O neen: 't geen zelf de reden spelt.
4 Godts Almagt draagt zoo alle dingen,
Op d' aard' en in de hemelkringen,
Gelykmen iets op handen draagt,
En brengt waarheen 't den wil behaagt.
Dus is 't Heelal van Godt gesticht
Gelyk de Zon het stof verlicht.
5 De Zon schiet uit den hemeltranssen
Op d' aardtkloot haare zuivre glanssen,
En hitte, die hier alles teelt.
Maar zoo zy haaren glans verheelt,
En over d' aarde niet verspreidt,
Stort alles straks in duisterheit.
6 Zoo vloeit Godt in der dingen wezen
Die uit het niet zyn voortgerezen,
Zoodatz' alleen door hem bestaan,
En zonder zyne kracht vergaan,
Als hy zyn' invloedt hun ontrekt,
Die steeds hun wezenheit verwekt.
I. Ruste.
7 Godt is oneindig in zyn werking,
Zyn kracht vindt paalen noch beperking,
Als die in alles is verspreidt,
Ten blyk van zyne Goddlykheit.
Waardoor hy zoo 't Heelal regeert,
Dat alles tot zyn oogwit keert.
8 Geen star verschynt 'er aan den hemel,
Niets roert zich in het aardsch gewemel,
Of Godt bestiert zulks naar zyn wil.
Dies zy 't gemoedt gerust en stil
| |
[pagina 153]
| |
Omtrent het geen de Godtheit doet
In zegening, of tegenspoedt.
9 Men ziet noch loof, noch gras ontspruiten,
Geen bloem, noch bloessem zich ontsluiten,
Noch kooren groeien in zyn aar,
Of 't blykt aan 't menschdom zonneklaar
Dat Godt het alles vruchtbaar maakt
't Geen tot zyn groei en rypheit raakt
10 In vruchtbaar' en onvruchtbre tyden
Moet elk in nedrigheit belyden
Dat Godt het landt met zegen kroont,
Of zyne wraak, als Rechter, toont
Zoodat zyn levenszon hier schynt;
Of alles van gebrek verquynt.
11 De Heer en Heerscher in de hoogte
Geeft d' aarde vochtigheit en droogte,
En voedt den mensch met spys en drank;
Dies weete 't menschdom Gode dank
Dat hy het zynen nootdruft geeft,
Waardoor het hier op aarde leeft.
12 Godt, die 't bestier heeft aller zaaken,
Wil voor 't behoud der zynen waaken,
't Zy datze krank zyn, of gezont.
Hy heeld hen die hy heeft gewondt;
Zoodat ons leven van hem hangt,
Met alles datmen hier ontfangt.
II. Ruste.
13 De schatten, die de harten streelen,
Komt Godt den mensche meededeelen,
Gelyk het zynen wil behaagt,
't Zy hy naar deugt, of ondeught jaagt.
Zoo word ook 't droef armoedig lot
Den menschen toegedeelt van Godt.
14 Zie daar naar 't heilig woordt beschreven,
Hoe 't al op aarde word gedreven.
Door Godes wil en hoog bestier.
| |
[pagina 154]
| |
Dat elk dan 's Heeren hoogheit vier',
En weete dat in 't aardtsche dal
Niets kan geschieden by geval.
15 Dies toonemen gedult in rampen
Wanneer wy met hen moeten kampen,
En hun gewigt ons nederdrukt.
't Gemoedt ga hierom niet gebukt,
Noch zy vertwyfelt in dien staat;
Maar rust' op Godt, zyn toeverlaat.
16 Doch als ons Godt schenkt zynen zegen,
Gelyk een dau, of milden regen,
Zoo toonemen hem dankbaarheit.
Men eer' altoos zyn hoog beleit,
En houd een nedrig toeverzicht
Op alles wat zyn wil verricht.
17 Dat wy dan Godt als Vader eeren,
Naardien geen schepsel ons zal deeren,
Of van zyn liefde scheiden kan,
Al zien wy, als een eedgespan,
Vervolging, zwaardt, en hongersnoodt
Versmaadheit, boeijen, ja de doodt.
18 Want Godt, als Heer van zyne werken,
Komt alles door zyn' wil beperken,
En heeft zoo 't schepzel in zyn handt,
Dat niets zich roert op zee of 't landt,
't Geen tegen zynen wille streeft;
Naardien het alles door hem leeft.
ZIELEZUCHT
 19 O Heer, die 't schepzel geeft het wezen,
Uit wien het alles is gerezen,
't Geen 't oog beschouwt, en niet beschouwt,
| |
[pagina 155]
| |
 Die alles ook noch onderhoudt;
Geef datw' in uw Voorzienigheit
Steedts zien uw Goddelyk beleit.
20 Gy, Heer, regeert zoo alle zaaken,
Dat niemant kan uw werking wraaken,
Naardien uw wegen heilig zyn.
Geef dat wy nimmer naar den schyn,
Hier van gevoelen onbedacht,
Maar vreezen uwe groote magt.
21 Koom in ons, Heer, 't gedult zoo scherpen,
Datw' ons gewillig onderwerpen.
Aan u, in alles wat gy doet.
Vervul, ô God, ons zwak gemoedt
Met vrees en diep' eerbiedigheit
Voor uw geduchte Majesteit.
22 Verleen ons ook een dankbaar harte,
Alsg' ons verlost uit leet en smarte,
Of ons weldadigheit bewyst;
Ia, voor dat gy ons daaglyks spyst,
En laaft, door uwe milde handt,
Als 't nut tot 's levens onderstant.
*****
23 O Heer, geeft datw' ons zoo gedraagen,
En leeven naar uw welbehaagen,
Dat gy door ons verheerlykt wordt.
Bedwing ons hart wanneer het mort,
Door zwakheit, tegen uw bestier,
Opdat het uwe hoogheit vier'.
24 Geeft datw' in alle stilheit leeven,
En uw beleit nooit tegenstreeven,
In 't geen gy werkt naar uwen raadt.
| |
[pagina 156]
| |
O onze Godt, en Toeverlaat,
Dat onzen wille zy betoomt,
In alles wat ons overkoomt!
|
|