't Gereformeert gezangboek over de voornaamste gevallen en waarheden van 't Christendom
(1712)–François Halma–
AuteursrechtvrijOp de zangwyze van den XXXII Psalm. P.94. Is 't menschdom, dat in Adam legt verloren,
In 't algemeen de zaligheit beschoren?
Word yder mensch gezaligt hooft voor hooft,
't Zy dat zyn hart gelooft, of niet gelooft?
Word allen, die in 't onheil zyn gezonken,
De heerlykheit om Iesus bloet geschonken?
Word allen, die in Adam schuldig staan,
Door Iesus kracht de hemel opgedaan?
| |
[pagina 128]
| |
2 O neen: men moet zich met dien waan niet vleien;
Wy moeten hier een vaster paalwerk heien,
Opdatw' ons huis niet bouwen op het zant,
Slechts opgewelt door driestig onverstant,
En ongeloof, om onze ziel te schaden.
Men pleege raad met Godts gewyde bladen,
Opdatmen op geen losse gronden sticht,
Het geen voor ons is van het zwaarst gewigt.
3 De zaligheit, door Godts genaad' onsloten,
Word nimmermeer in d' eeuwigheit genoten,
Dan van den mensch, die, Iesus ingelyft,
Door 't waar geloof, met hem vereenigt blyft.
In wien hy stort zyn' Geest en 't hemelsch leven,
Waardoor hy, tot den hemel heen gedreven,
In vaste hoop de zaligheit verwacht,
Door Iesus doot het menschdom toegebragt.
4 Hy eert den Heer als zynen Zielbehouder,
En Koning, die 't gebiedt draagt op de schouder,
Den Vaderen veel eeuwen lang belooft;
Wiens heerlykheit als 's wereldts glanssen dooft.
Hy komt tot hem met zyne schuldt beladen,
En neemt hem aan met alle zyn weldaaden,
Zoodat hy zyn betrouwen op hem stelt,
Ia zich met hem door liefde samensmelt.
I. Ruste.
5 Doch wat is voor een waar geloove t' achten,
Waarop men kan het eeuwig heil verwachten?
Laat ons den naam eens inzien met de daadt,
Opdatmen zich op geenen waan verlaat'.
't Geloof is niet alleen een zeker weeten,
Waardoormen klaar naar reden af kan meeten
De waarheit in Godts heilig woordt verklaart;
Noch stemming zelf in 't geen Godt openbaart.
6 Neen, zekerlyk, de Goddelyke waarheit
Heeft zelf de kracht dat zy door haare klaarheit
De menschen tot haar kennis overhaalt,
| |
[pagina 129]
| |
Schoon 's Heeren Geest hun harten niet bestraalt;
Ia 't klaar bewys der waarheit kan zoo klemmen,
Dat zy het zyn gedwongen toe te stemmen:
Maar dit zyn slechts de woorden vande Zaak,
Van hun omhelst, doch zonder liefd' en smaak.
7 Dies moet de mensch de waarheit zelf aanhangen,
En in 't gemoedt het hemelsch licht ontfangen,
Het zalig licht dat 's Heeren Geest ontsteekt,
Waardoor 't geloof inwendig word gequeekt:
Zoodat hy komt den Middelaar beschouwen,
Als oorzaak van zyn heil en zielsbetrouwen,
Waardoor hy op zyn kruisverdiensten rust,
Ia in hem vindt al zyn begeert' en lust.
8 Dit komt de Heer door 't Evangeli werken,
(Die blyde maar, zoo waard om op te merken)
Waardoor den mensch verzekering geschiedt,
Dat hy by Godt vergiffenis geniet.
Dat andren niet alleen zyn afgewasschen;
Maar, dat hy is gereinigt in de plassen
Van Christus bloet, tot zyne zaligheit,
Door Godts genaad' in Christus hem bereidt.
9 Maar wat is 't dat een Christen moet gelooven?
Al wat hem is geopenbaart van boven,
En 't geen hem Godt heeft in zyn woordt belooft,
Waarvan hy zich zal nimmer zien berooft.
Die stukken zyn in 't Kortbegryp te vinden,
Daar 't Christendom zich vroeg aan ging verbinden,
Opdat het nooit door valsheit werdt vervoert,
Of in zyn' kring door kettery beroert.
II. Ruste.
10 Doch laat ons die Artykelen eens hooren,
Opdatwe zien de vastgebaande spooren,
Daar 't oud Geloof zich eerst naar heeft geschikt,
Nooit in zyn kracht door stout gewelt verwrikt.
Laat ons in 't kort dit twaleftal ontleeden,
| |
[pagina 130]
| |
Om in 't vervolg wat dieper in te treeden
In yder stuk gelyk 't hier is vervat,
Waarvan de Kerk is nimmer afgespat.
11 'k Geloof in Godt den Vader, die den hemel
En d' aarde schiep, met al het aardsch gewemel,
Als Schepper, door zyn Goddelyke kracht,
Waardoor 't Heelal, uit niet, is voortgebragt.
En in zyn' Zoon, den Heilant, onzen Heere,
Die Jesus hiet, en Christus, naar zyn leere;
Ontfangen van den Heilgen Geest op d' aard',
En door de Maagt Maria hier gebaart.
12 Dus quam de Heer als Heilant hier beneden;
Waarna hy werd, naar Roomsche wys en zeden,
Door Pontius Pilatus wreed gekruist,
Zoodat hy uit het leven is verhuist;
Begraaven; ja zelf neêrgedaalt ter hellen.
Doch wederom, gelyk d' Orakels spellen,
Ten derden dag verheerlykt opgestaan;
En korts daarna ten hemel ingegaan.
13 Daar is hy aan Godts rechte handt gezeten,
Aan 's Vaders handt, in magt niet af te meeten.
Van waar hy ook doorluchtig komen zal,
Opdat hy 't al eens richt' in 't aardsche dal,
De levenden zoo wel als d' afgeleefden,
't Zy vroomen, of die Godt hier tegenstreefden.
'k Geloof ook vast in Godt den Heilgen Geest,
Den Trooster, die ons zielgebrek geneest.
14 'k Erkenne noch een Kerk die algemein is,
Die heilig, en door 't waar geloove rein is.
Vervolgens ook het heilig vast verbant
Der Heiligen, in 's Heeren Kerk geplant.
Dat ook van Godt ons misdryf word vergeeven
En dat het vleesch weêr opstaan zal ten leven.
Waaraan van Godt is 't eeuwig heil gehecht,
De zaligheit, den zynen toegezegt.
| |
[pagina 131]
| |
ZIELZUCHT.
 15 Godt onzes heils, en Vader van ons allen,
Wy, die van u zyn t' samen afgevallen,
En eeuwiglyk verdienden doodt en hel,
Indien uw Zoon niet was Immanuël;
Wy weeten dat wy van u zyn geweken,
Dies koomen wy u om genade smeeken:
Genâ, ô Godt, genâ om Iesus bloet,
Alleen den prys die onze schulden boet!
16 Wy alle, Heer, zyn in het leet gezonken:
Och wierdenw' ook te samen hier beschonken
Met Iesus kracht die uit zyn lyden vloeit,
Waardoor de liefd' in hunne harten gloeit,
Die door 't geloof hun leven in hem zoeken!
Geef ons 't verstant van uw gewyde boeken,
En dat, ô Heer, alleen de zaligheit
Ons door 't geloof in Christus is bereidt.
17 O Iesus, koom in ons 't geloove werken;
Of vindt gy 't zwak, zoo wil 't genadig sterken,
Opdat het ons bevestig' in de hoop
Van zaligheit, op 't end van onzen loop!
Wy zoeken door 't geloove 't heil te vinden;
| |
[pagina 132]
| |
Wy willen ons hier door aan u verbinden;
Wy neemen door 't geloof tot u de vlucht:
Verhoor dan, Heer, ons aller zielenzucht.
18 Geef ons, ô Heer, u door 't geloof te leeven.
Geef dat wy vast aan uwe waarheit kleeven,
De waarheit die uw waare Kerk erkent,
Waar van 't Geloof zich nooit heeft afgewendt.
Doe ons den grondt verstaan der twalef leden,
Schoon eeuwen lang door Kettery bestreden,
In hunne kracht en zinsbeduidenis:
Dan slaan wy nooit de kracht der waarheit mis.
*****
19 Maar laat ons, Heer, de woorden niet slechts kennen,
(Waaraan men zich kan ligtelyk gewennen)
Maar doe ons zoo de Waarheit zelf verstaan,
Dat haare kracht mag in ons harte gaan;
Opdatz' ons vry van alle misdryf maake,
En elk van haar de zoete vruchten smaake,
't Genoegen dat Godts waarheit in zich sluit,
En uit dien grondt in onze zielen spruit.
20 Koom dan, ô Heer, ons zwak geloof te hulpe.
Dat Ongeloof ons nimmer overstulpe,
De boosheit, die zoo in de wereldt woelt,
En op 't verderf van onze zielen doelt.
Sterk ons, ô Godt, opdat wy staande blyven,
Wanneer Gewelt het waangeloof komt styven.
Geef dat wy nooit bezwyken door het leet,
Noch schrikken voor de helsche wapenkreet!
|
|