't Gereformeert gezangboek over de voornaamste gevallen en waarheden van 't Christendom
(1712)–François Halma–
AuteursrechtvrijUitgebreidt op de zangwyze van den VIII. Psalm. Myn ziel, vervult met goederen van boven,
| |
[pagina 14]
| |
 Kan in 't gevoel haar blydschap niet verdooven;
Myn ziel verheft en pryst den Opperheer;
Gelyk myn geest erkent des Heilants eer.
2 De hoogste Godt, schoon ik ben laag geboren,
Heeft my tot iets aanzienelyks verkoren.
Hy ziet niet op myn' kleenen armen staat,
Maar geeft my 't heil dat nimmermeer vergaat.
3 Hy kroont my met oneindige genade,
Opdat hy my met zyne gunst verzaade.
'k Word zalig van al 't wereldtruim genoemt.
Dat Godt hier door en mynen Heilant roemt.
4 Zyn groote naam is heilig. D' Engelsdommen
Doen zynen lof door 's hemels kreitzen brommen:
Zyn naam vervult den hemel nevens d' aard';
Zyn glori wordt alom geopenbaart.
I. Ruste.
5 Welzalig zy, die hem eerbiedig vreezen
Als Godt, die door all' eeuwen word geprezen;
Die zynen wil betrachten met ootmoedt,
En van zyn gunst verwachten 't zalig goedt.
6 Door zyne kracht is 't wereldtruim geschapen,
Dat in zyn kring vertoont het goddlyk wapen.
Zyn magtig' arm verricht een heerlyk werk
Van Liefd' en gunst voor my en zyne Kerk.
7 Der trotsen raadt heeft hy geheel verbroken,
En zich op hen als vyanden gewroken.
Hy heeft hun woed' en hoogmoet neergevelt,
En straft hen om hun boosheit en gewelt.
8 Zyn blixem slaat de Grooten van de wereldt,
Schoon met gezagh en hoogheit ryk beperelt;
| |
[pagina 15]
| |
Maar hy beschut die kleen zyn en gering,
Ia voert hen op tot 's hemels hoogsten kring.
II. Ruste.
9 Den armen die hem vreezen geeft hy zegen.
En hoort hun stem wanneer zy zyn verlegen.
Hy spyzigt hen als zy verhongert zyn,
En sterkt hen in verdrukking, noodt, en pyn.
10 Hy deckt met schaamt' en schand de wereltlingen.
En zend hun wech, ontbloot van alle dingen;
De Ryken, die het gout, als 't hoogste lot,
Aanbidden, en het achten als hun Godt.
11 Maar Israel, bemint met tederheden
Van Godt, verwerft het heil naar zyne reden.
Godt hoedt het voor des vyandts woed' en magt,
En 't ziet den Heer, zoo lang van hem verwacht.
12 Het ziet den Heer, den Heilant aller volken,
Die 't heidendom, gedompelt in de kolken
Van blindheit en doemwaard' afgodery,
Verlost, op dat het ook zyn erfdeel zy.
|
|