Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De Cxxv Psalm. ⁺

DIe op den Heere zich betrouwen, ⁺

+ Psalm 125.

+ 1 Een Liedt Hammaalot. Die op den HEERE vertrouwen, zijn als de bergh Zions, [die] niet en wanckelt, [maer] blijft in eeuwigheyt.

[p. 468]

Staan vast ten allen stondt
Als Sions berg gegrondt,
Dien Godt in eeuwigheit zal bouwen:
Zoodatze wanklen noch beweegen,
Door 's hemels zegen.
⁺2 Rontom Jeruzalem zyn bergen,
Alzoo is ook de Heer
Rontom zyn volk, vol eer;
Opdat de boozen, door hun tergen
En trots, de vroomen niet verdrukken,
Tot datze bukken.
⁺3 Want zekerlyk de staf der boozen
Rust altoos niet op 't lot
Der vroomen, tot hun spot;
Opdat d'oprechten, als godtloozen,
Hun handen niet tot onrecht strekken,
Noch zich bevlekken.
⁺4 Heer, doe den goeden wel, wier harten
⁺Oprecht zyn. al die gaan
Op eene kromme baan

+ 2 Rontom Jerusalem zijn bergen: alsoo is de HEERE rontom sijn volck, van nu aen tot in der eeuwigheyt.

+ 3 Want de scepter der godtloosheyt en sal niet rusten op het lot der rechtveerdigen: op dat de rechtveerdige hare handen niet uyt en strecken tot onrecht.

+ 4 HEERE, doet den goeden wel, ende den genen die oprecht zijn in hare herten.

+ 5 Maer die haer neygen [tot] hare kromme we-gen, die sal de HEERE wech doen gaen met de werkers der ongerechtigheyt: Vrede sal over Israel zijn.

[p. 469]

Verdelgt de Heer in veele smarten,
Met die het onrecht werken: vrede,
Volge Isrels bede.