Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De Cvj Psalm.⁺

⁺MEn loove Godt, als vriendelyk,
En goet, grootmagtig in zyn ryk,

+ Psalm 106.

+ 1 Halelu-Jah. Lovet den HEERE, want hy is goet: want sijne goedertierenheyt is in der eeuwigheyt.

[p. 381]

Zyn goedheit duurt in eeuwigheden.
Wie zal des Heeren mogentheit
Uitspreeken ? wie meldt hier beneden ⁺
Al zynen lof, en groot beleit ?
2 Welzalig zynze die het recht, ⁺
Gelyk hy 't open heeft gelegt,
En zyn gerechtigheit betrachten.
Gedenk toch myner, magtig Heer, ⁺
Naar gy uw volk houdt in gedachten;
Bezoek my met uw heil en eer.
3 Opdat ik dus beschouwe 't goedt ⁺
Van hen, die, zuiver van gemoedt,
Tot uwen dienst zyn uitverkoren:
Opdat ik ben in 't hart verblydt
Met blyschap, die uw volk laat hooren,
Wanneerge uw erfdeel gunstig zyt.

I. Ruste.

4 Wy hebben tegen u misdaan, ⁺
En, met de vadren, afgegaan
Uw recht in onze handelingen,

+ 2 Wie sal de mogentheden des HEEREN uytspreken ? al sijnen lof verkondigen ?

+ 3 Welgeluksaligh zijnse, die het recht onderhouden, die t'aller tijdt gerechtigheyt doet.

+ 4 Gedenckt mijner, O HEERE, na het welbehagen [tot] u volck, besoeckt my met u heyl.

+ 5 Op dat ick aenschouwe het goede uwer uytverkoorenen: op dat ick my verblijde met de blijdtschap uwes volks: op dat ick my roeme met u erfdeel.

+ 6 Wy hebben gesondight, mitsgaders onse vaderen, wy hebben verkeerdelick gedaen, wy hebben godtlooslick gehandelt.

[p. 382]

Waarin veel goddeloosheit bleek.
⁺De vaders sloegen op de dingen
Geen acht, verricht in Gosens streek.
5 Uw wondren, die uw rechte handt
Gedaan heeft in Egiptenlandt;
Uw groote goedertierenheden
Zyn nimmermeer van hen gedacht:
Maar zy, weêrspannig in hun zeden,
Wantrouden aan de zee zyn magt.
⁺6 Doch hy verlosteze om zyn' naam,
Opdat des vyandts trots en blaam
Verstooven voor zyn magt en daaden.
⁺Hy heeft de schelfzee uitgedroogt;
Zoo datze door d'afgronden waadden,
Als door woestynen, opgehoogt.
⁺7 Hy slaakteze uit des haters magt,
En heeft hen uit de handt gebragt
Des vyandts. hunne weêrpartyders
⁺Zyn met de watren overstroomt,
Zoodat niet een van hun bestryders,

+ 7 Onse vaders in Egypten en hebben niet gelet op uwe wonderen, sy en zijn de menighte uwer goedertierenheden niet gedachtigh geweest; maer sy waren wederspannigh aen de zee, by de schelfzee.

+ 8 Doch hy verlostese om sijnes naems wille, op dat hy sijne mogentheyt bekent maeckte.

+ 9 Ende hy scholdt de schelfzee, soo datse verdroogde; ende hy dedese wandelen door de afgronden, als [door] eene woestijne:

+ 10 Ende hy verlostese uyt de handt des haters, ende hy bevrijdese van de handt des vyants.

+ 11 Ende de wateren overdeckten hare wederpartij-ders; niet een van hen en bleef 'er over.

[p. 383]

Ontquam, hoe trots en onbeschroomt.

I I. Ruste.

8 Toen gavenze geloof aan 't woordt, ⁺
Zyn lof werdt uit hun' mondt gehoort:
Doch zy vergaten haast zyn werken, ⁺
En wachtten niet naar zynen raat;
Als ofze wilden Godt beperken
Door hunnen lust tot overdaat.
9 Zy hebben door hun lust en tocht ⁺
Godt in de wildernis verzocht;
Daar hy hun gaf hun hartsbegeeren. ⁺
Maar liet door eene magerheit
Hun ziele en levenskracht verteeren,
Die zich op allen heeft verspreidt.
10 Zy waren nydig op Godts knecht, ⁺
Op Mozes, en Aärons recht.
Toen is het aardryk opgespleeten, ⁺
Dat Dathan en Abirams schaar
Verzwolg en stolpte in zyne reeten,
Voor Israël in 't openbaar.

+ 12 Doe geloofden sy aen sijne woorden; sy songen sijnen lof.

+ 13 [Doch] sy vergaten haest sijne werken,sy en verbeydden na sijnen raet niet.

+ 14 Maer sy werden belust met lust in de woestijne, ende sy versochten Godt in de wildernisse.

+ Doe gaf hy hen hare begeerte; maer hy sondt aen hare zielen eene magerheyt.

+ 16 Ende sy benijdden Mose in het leger; [ende] Aaron den heyligen des HEEREN.

+ 17 De aerde dede haer op, ende verslondt Dathan, ende overdekte de vergaderinge Abirams.

[p. 384]

⁺11 Een vier sloeg opwaart uit den grondt,
Dat hun vergadering verslondt.
By Horeb maakten zy vermeeten
⁺Een kalf, zy hebben voor een beeldt
Van eenen os zich neêrgesmeeten,
En 's Hoogstens eer hier meê verdeelt.

I I I. Ruste.

⁺12 Zy hebben Godt, hunne eer, verkeert,
In eenen os, die 't gras afscheert.
⁺En hunnen Heilandt snood verlaaten,
Die in Egipten wonderheên
Verricht had, en ook in de staaten
⁺Van Cham; daar zyne magt verscheen.
13 Zy dachten aan de schelfzee niet.
⁺Dies zeide hy, als met verdriet,
Dat hyze al t'zamen zou verdelgen,
Zoo Mozes voor zyn aangezicht,
(Die zoo veel morrens most verzwelgen)
Niet had gestaan in 't blakend licht.
14 Hadt hy Godts gramschap niet gekeert,

+ 18 Ende een vyer brandde onder hare vergaderinge, een vlamme stak de godtloose aen brandt.

+ 19 Sy maekten een kalf aen Horeb, ende sy bogen haer voor een gegoten beelt.

+ 20 Ende sy veranderden hare eere in de gedaente van eenen osse, die gras eet.

+ 21 Sy vergaten Godes hares Heilands, die groote dingen gedaen hadde in Egypten:

+ 22 Wonderdaden in het landt Chams: vreeslicke dingen aen de schelfzee.

+ 23 Dies hy seyde, dat hy se verdelgen soude, het en ware dat Mose, sijn uytverkoren, in de scheure voor sijn aengesichte gestaen hadde, om sijne grimmigheit af te keeren, dat hyse niet en verdorf.

[p. 385]

Zy waren door het vier verteert;
Terwylze onwaardiglyk versmaadden ⁺
't Gewenschte landt, en 's hemels woordt:
Zy morden tegen 's Heeren daaden, ⁺
En hebben nooit zyn stem gehoort.
15 Dies hief hy zyne handt omhoog, ⁺
En zwoer, dat hy voor yders oog,
Hen in de woesteny zou vellen:
Dat hy ook onder 't heidendom ⁺
Hun zaadt zou tot versmaadheit stellen,
Verstrooit in ballingschap rontom.

I V. Ruste.

16 Zy hingen Baäl-Peor aan, ⁺
En hebben schroomeloos bestaan
Der dooden offerhanden t'eeten:
Godts gramschap hebben zy gewet ⁺
Door hunne boosheit, niet te meeten,
Zoodat de plaag hun heeft geplet.
17 Toen zagmen Pineas opstaan, ⁺
Die, in Gods naam, heeft recht gedaan,

+ 24 Sy versmaeden oock 't gewenschte landt: sy en geloofden sijn woordt niet.

+ 25 Maer sy murmureerden in hare tenten, na de stemme des HEEREN en hoordense niet.

+ 26 Dies hief hy tegen hen sijne hand op, [swerende] dat hyse nedervellen soude in de woestijne.

+ 27 Ende dat hy haer zaet soude nedervellen onder de Heydenen, ende haer verstroijen soude door de landen.

+ 28 Ook hebben sy haer gekoppelt aan Baal-Peor, ende sy hebben de offerhanden der dooden gegeten.

+ 29 Ende sy hebben [den HEERE] tot toorn verwekt met hare daden, soo dat de plage eene inbreuke onder haer dede.

+ 30 Doe stont Pinehas op, ende hy oefende gerigte, ende de plage wert opgehouden.

[p. 386]

Waardoor de plaag werdt opgehouden.
⁺Dit is hem tot gerechtigheit
Gerekent, die nooit zal verouden,
Maar eeuwig blyven uitgebreidt.
⁺18 Zy maakten hem ook zeer gestoort
Te Meriba, daar 't morrend woordt
Zelf Mozes bragt in ongenade:
⁺Want zy verbitterden zyn' geest,
Waardoor hy onbedacht te rade
In zyne woorden is geweest.

V. Ruste.

⁺19 Ook hebben zy de volken nooit
Naar 's Heeren voorschrift uitgerooit;
⁺Maar mengden zelfs zich met de zeden
Der heidenen, wel in hun schik:
⁺D'afgoden hebbenze aangebeden,
Die hun steeds wierden tot een' strik.
⁺20 Zy hebben ook hun echte kroost
In 't vier den duivelen gerooft,
⁺En veel onschuldig bloet vergoten;

+ 31 Ende het is hem gerekent tot gerechtigheyt, van geslachte tot geslachten, tot in eeuwigheyt.

+ 32 Sy maekten [hem] ook seer toornigh aen het twistwater, ende het gingh Mosi qualick om harent wille.

+ 33 Want sy verbitterden sijnen geest; soo dat hy [wat] onbedachtelick voorbracht met sijne lippen.

+ 34 Sy en hebben die volken niet verdelgt, die de HEERE hen geseyt hadde.

+ 35 Maer sy vermengden haer met de Heydenen, ende leerden der selver werken.

+ 36 Ende sy dienden hare afgoden, ende sy werden hen tot eenen strik.

+ 37 Daer en boven hebben sy hare sonen ende hare dochteren den duyvelen opgeoffert.

+ 38 Ende sy hebben onschuldig bloet vergoten, het bloet harer sonen, ende haren dochteren, die sy den afgoden van Canaän hebben opgeoffert, soo dat het landt door dese bloedtschulden is ontheiligt geworden.

[p. 387]

Der zoonen en der dochtren bloet,
Dat voor d'afgoden is gevloten
Van Kanaän, gelyk een vloedt.
21 Zoodat het landt door deze schult
Met moorderyen is vervult,
En door onnozel bloet ontheiligt.
Zy hebben hun bedryf bevlekt, ⁺
En, als voor 's hemels wraak beveiligt,
Zich tot boesaadjen uitgestrekt.
22 Dies heeft Godt, in zyn toornigheit ⁺
Ontsteeken, hunne straf bereidt,
En quam zyn erfnis tegenstreeven,
Waaraan hy eenen grouwel hadt;
Dies heeft hyze in de handt gegeeven ⁺
Der heidenen met hunnen schat

V J. Ruste.

23 Hun haters hebbenze onderdrukt; ⁺
Zy gingen voor de magt gebukt
Des vyandts, en zyn wreede handen.
Godt heeftze menigmaal geredt; ⁺

+ 39 Ende sy ontreynighden haer door hare werken; ende sy hebben gehoereert door hare daden.

+ 40 Dies is de toorn des HEEREN ontsteken tegen sijn volk; ende hy heeft eenen grouwel gehadt aen sijn erfdeel.

+ 41 Ende hy gafse in de handt der Heidenen; ende hare haters heerschten over haer.

+ 42 Ende hare vyanden hebbense verdrukt; ende sy zijn vernedert geworden onder hare handt.

+ 43 Hy heeftse menighmael gereddet, maer sy verbitterden [hem] door haren raet, ende werden uytgeteert door hare ongerechtigheyt.

[p. 388]

Maar zy, geslaakt uit boei en banden,
Vergaten hem en zyne wet.
24 Zy tergden hem door hunnen raadt,
⁺En zyn verteert in dezen staat,
Noch zag hyze aan in hunne klagten,
⁺En dacht in liefde aan zyn verbondt;
Dies quam hy weêr hun leet verzachten,
Als hy hun zynen bystant zondt.
⁺25 Hy gaf dat hun barmhartigheit
Zelf by den vyandt was bereidt,
Daar zy, vervoert, gevangen zaten.
⁺Verlos ons Heer, ô onze Godt,
En breng ons uit der heidnen staaten,
In Jakobs erffenisse en lot.
26 Opdat wy uwen naam en lof,
Als ons beroemende in die stof,
⁺Vryuit verbreiden in gebeden.
Gelooft zy Isrels Godt en Heer,
Van eeuwigheit tot eeuwigheden:
Al 't volk zegg', Amen, t'zyner eer.

+ 44 Nochtans sagh hy hare benauwtheydt aen, als hy haer geschrey hoorde.

+ 45 Ende hy dacht tot haren besten aen sijn verbondt, ende het berouwde hem, na de veelheyt sijner goedertierenheden.

+ 46 Dies gaf hy haer barmhertigheyt voor het aengesicht aller diese gevangen hadden.

+ 47 Verlost ons HEERE, onse Godt, ende versamelt ons uyt de Heydenen, op dat wy den name uwer heyligheyt loven, ons beroemende in uwen lof.

+ 48 Geloovet zy de HEERE, de Godt Israels, van eeuwigheyt ende tot in eeuwigheyt, ende al het volk segge, Amen, Haleluh-Jah.